Β΄ Φθινοπωρινό Σχολείο Άνω Πεδινών

 

Το Εργαστήριο Λαογραφίας του Τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, σε συνεργασία με το Κέντρο Κοινωνικής Μορφολογίας και Κοινωνικής Πολιτικής (ΚΕ.Κ.ΜΟ.ΚΟ.Π.) του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Πάντειου Πανεπιστήμιου  και τη συμμετοχή μελών  του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Δημοκρίτειου Παν. Θράκης, Πανεπιστημίου Αιγαίου, και του ΚΕΕΛ, οργανώνουν το Β’ Φθινοπωρινό Σχολείο στα Άνω Πεδινά Ζαγορίου.

Επιστημονικά πεδία και στόχοι

Το Φθινοπωρινό Σχολείο οργανώνεται πάνω σε τρία επιστημονικά πεδία:

·         την Εθνογραφία/Ανθρωπολογία της Εργασίας,

·         την Εργασία και την Κοινωνική Στρωμάτωση και

·         την ιστορία της Εργασίας.

Έχει δε ως μακροπρόθεσμο στόχο να παρέχει γνώση, καθώς και θεωρητικά και μεθοδολογικά εργαλεία για:

·         την προσέγγιση και την κατανόηση της αλλαγής των δομών, των αντιλήψεων, των πρακτικών και στρατηγικών για την εργασία, καθώς και την ανίχνευση των τρόπων που διαπλέκονται οι διάφορες όψεις των σύγχρονων ανισοτήτων με το πεδίο της εργασίας,

·         τη διερεύνηση των ιστορικών μετασχηματισμών της εργασίας και της σημασίας που αυτή είχε και έχει για τη μορφή, τη συνοχή ή την αστάθεια των κοινωνιών,

·         την κατανόηση της έννοιας της εργασίας, όχι μόνον ως συντελεστή της παραγωγής, αλλά και ως διαδικασία κοινωνικής αναπαραγωγής, ως κοινωνική δράση που δημιουργεί και εμπεριέχει σχέσεις, νοήματα, αξίες και πολιτισμό με την ευρύτερη έννοια,

·         την ανάδειξη των ιστορικών/κοινωνικών υποκείμενων ως ενεργών υποκειμένων δράσης και τη διερεύνηση των τρόπων με τους οποίους αυτά συγκροτούν την ταυτότητά τους, αλλά και σχέσεις, συγκρούσεις, πεδία εξουσίας και διαμορφώνουν ξεχωριστές λογικές, στρατηγικές προσαρμογής και ένταξης στον σύγχρονο κόσμο της οικονομίας της αγοράς.

Χρόνος και τόπος διεξαγωγής & διαμονής

Οι εργασίες του Φθινοπωρινού Σχολείου θα πραγματοποιηθούν την περίοδο 28 Σεπτεμβρίου 2012 - 7 Οκτωβρίου 2012, στη Λαμπριάδειο Χειροτεχνική Σχολή, Άνω Σουδενών. Η διαμονή των συμμετεχόντων θα είναι στον ίδιο χώρο.

 

Περισσότερες πληροφορίες

Μπορείτε να βρείτε πληροφορίες για το Β’ Φθινοπωρινό Σχολείο Άνω Πεδινών, καθώς και για το Α’ Θερινό Σχολείο Άνω Πεδινών στον ακόλουθο σύνδεσμο:

http://www.hist-arch.uoi.gr/kosmosergasias/autumnschool_anopedinon/invitation.htm

 

 

Από την επιτόπια έρευνα του περσινού Σχολείου

Η επόμενη, ίδια μέρα

Σκέφτομαι ότι το πρόβλημα της χώρας εξακολουθεί και είναι η νοοτροπία της συντριπτικής πλειονότητας των κατοίκων, ανεξαρτήτως ιδεολογίας και πολιτικής, πού τοποθετεί καθένας τον εαυτό του. Κάνω αυτόν τον διαχωρισμό, γιατί άλλο πράγμα είναι να δηλώνει κανείς δεξιός, αριστερός, δημοκράτης, προοδευτικός, ριζοσπάστης, επαναστάτης, συντηρητικός, κομμουνιστής, διεθνιστής, οικολόγος και άλλο πράγμα τι στην πραγματικότητα είναι. 

Τους ανθρώπους εγώ τους κρίνω από το τι κάνουν στην καθημερινή τους ζωή. Από τη νοοτροπία τους και τη συμπεριφορά τους στους δικούς τους, τους γύρω τους και στους ξένους το πώς ζουν, με λίγα λόγια. Αυτό είναι το κριτήριο μου για να κατατάξω κάποιον σε μια κατηγορία.

Η ίδια η ζωή έχει αποδείξει επανειλημμένως ότι το τι δηλώνει καθένας σπανίως έχει σχέση με το τι είναι.  Αντίθετα μάλιστα, όσο πιο ριζοσπάστης και επαναστάτης δηλώνει ότι είναι κανένας, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να κρύβει μέσα του έναν συντηρητικό αυταρχικό εξουσιαστή. Ο οποίος μάλιστα εμφανίζεται μόλις εξασφαλιστεί η πρώτη καρέκλα -ή άλλη θέση- εξουσίας.

Αντιστοίχως, όσο πιο πολλά λέει κανείς, τόσο μεγαλύτερη είναι η βεβαιότητα ότι τα λόγια του είναι κενά περιεχόμενου. Επίσης, όσο πιο φανφαρονικές είναι οι λέξεις του, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να πρόκειται περί αερολογιών.

Δεν είναι η πρώτη, αλλά η νιοστή φορά που μου έρχονται στο μυαλό όλα αυτά. Όπως και η δημοκρατικότητα καθενός, που στην καθημερινή του ζωή οι κινήσεις του -από την κυκλοφοριακή του αγωγή μέχρι τον τρόπο που συμπεριφέρεται στο δρόμο και στη δουλειά του, στους σερβιτόρους και στην ουρά της στάσης- φανερώνουν συνήθως έναν αγενή και αντικοινωνικό ατομιστούλη, έως και έναν μικρό σατράπη.

Φυσικά, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Αλλά οι εξαιρέσεις δεν δημιουργούν μέχρι στιγμής κυρίαρχη κοινωνική νοοτροπία. Αντιθέτως, οι εξαιρέσεις δολοφονούνται κάθε μέρα ψυχικά και σωματικά μέσα σ’ αυτήν την αρένα.

"Άγγελοι χαμένοι ατο πλήθος" του Γιάννη Νίκου

Και δεν εκπλήσσομαι ποτέ, που άνθρωποι με την ίδια νοοτροπία δηλώνουν διαφορετικές πολίτικες τοποθετήσεις και υπερασπίζονται διαφορετικές ιδεολογίες.

Σχεδόν πάντα, όλα αυτά μαρτυρούν βαθιά καταπίεση και έντονα συμπλέγματα κατωτερότητας. Έλλειψη κοινωνικής αγωγής. Παντελή απουσία αστικής κοινωνικής συνείδησης. Άγνοια κανόνων αλληλοσεβασμού συμβίωσης. Κυρίως, μαρτυρούν ανωριμότητα. Δεδομένου ότι το αυγό έκανε την κότα, δεν έχω απορία για τον υπαίτιο αυτής της αντικοινωνίας στην οποία ζούμε.

Πίσω από το παιδί αναζητήστε τον γονιό, αναζητήστε το σχολείο, αναζητήστε αυτόν που βάζει τους κανόνες του παιχνιδιού. Αυτόν που έχει την ισχύ να εξουσιάζει και να εκβιάζει. Είτε με την ισχύ της θέσης είτε με την ισχύ της τσέπης. Επειδή αυτός που έχει την ισχύ δεν έχει κανένα ελαφρυντικό και κανένα άλλοθι. Ο γονιός, ο δάσκαλος, ο εργατικός και ο πολιτικός ταγός και ο οικονομικός εξουσιαστής είναι ταυτοχρόνως και η κότα και τ’ αυγό. Και η κοινωνία ολόκληρη είναι όμηρός τους. Και τίποτε δεν θα αλλάξει ποτέ εδώ -και πουθενά αλλού- αν κάποιο ή κάποια απ’ όλα αυτά τα αυγά δεν σπάσουν μια μέρα τον φαύλο κύκλο. Αν δεν αποφασίσουν ότι η μέχρι τώρα νοοτροπία τους είναι καταστροφική, γιατί ΔΕΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ την κοινωνία. ΔΕΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ την επωφελή συμβίωση. Όχι όποια συμβίωση. ΤΗΝ ΕΠΩΦΕΛΗ για το μεγάλο πλήθος του συνόλου. Αυτό είναι κοινωνία.

Μου ήρθαν όλα αυτά στο μυαλό έντονα, ακούγοντας τις αρλουμπολογίες διαφόρων νέων υπουργών, διαφόρων νέων ριζοσπαστών, διαφόρων μόνιμων επαναστατών, διαφόρων γνωστών απατεώνων και κλεφτών της περιουσίας του λαού, διαφόρων θρασύτατων  παραγόντων της ζωής του τόπου και διαφόρων ψευτών. Επιπλέον, μου ήρθαν στο μυαλό έντονα, γιατί κυκλοφορώντας στους δρόμους συνάντησα σε κάθε βήμα την ίδια νοοτροπία και την ίδια συμπεριφορά μιας αντικοινωνικής κοινωνίας. Η οποία, είναι φανερό, ότι χρειάζεται ένα πάρα πολύ ισχυρό τράνταγμα για να αλλάξει και να πάει παραπέρα. Τα ήδη υπό εξέλιξη βάσανα της δεν της αρκούν. Δεν παράγουν φαίνεται ικανό τράνταγμα.

Είναι σοφότερο να το προκαλέσει η ίδια παρά να το υποστεί από άλλους. Το ξέρει;

Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης

πηγή: tvxs.gr

 

Δωρεάν...

Συνεργατικότητα

Συνεταιρισμός αρωματικών φυτών Βοϊου Κοζάνης

Η γενικευμένη οικονομική κρίση και η σκληρή πολιτική της λιτότητας προκαλούν στη χώρα μας οικονομική ύφεση, δραματική αύξηση της ανεργίας και κυρίως ανεργία των νέων. Η μετεγκατάσταση των ανέργων στο χωριό, στην επαρχία και η ένταξή τους στην αγροτική παραγωγή και στο ευρύτερο σύστημα των «αγρο-συνεργειών» με οργανωμένο τρόπο, τεχνικο-επιστημονική υποστήριξη, διοικητική υποβοήθηση και κίνητρα θα δώσει διέξοδο και εργασία σε εκατοντάδες χιλιάδες νέους και νέες και παράλληλα θα αυξήσει την εθνική παραγωγή, μειώνοντας τις εισαγωγές και αυξάνοντας τις εξαγωγές. Αλλά αυτό πρέπει να γίνει με σχέδιο, με στόχους και συνεργασία και με συμμετοχή των ίδιων των παραγωγών: μόνο η συμμετοχή τους, ατομική και συλλογική, θα διασφαλίσει τη νέα προοπτική.
Επιστροφή στο χωριό λοπόν. Ενα χωριό σύγχρονο, όπου η πρόσβαση είναι πλέον εύκολη, ειδικά με τη χρήση των σύγχρονων τεχνολογιών, οι υποδομές λειτουργικές, η ποιότητα ζωής καλύτερη σε σχέση με το δράμα των πόλεων, η καθημερινότητα πιό ανθρώπινη. Ενα χωριό όμως που παράγει, που αποτελεί οργανωμένη και ενεργό τοπική κοινότητα, που ζει μέσα από την ουσιαστική συνεργασία των παραγωγών, των βιοτεχνιών, του εμπορίου και των καταναλωτών, που στηρίζει συνειδητά τα τοπικά μας προϊόντα.
Για την προώθηση του νέου συστήματος των αγρο-συνεργειών απαιτείται ριζικός επανασχεδιασμός των δημοσίων πολιτικών, επανεξέταση των κοινοτικών και εθνικών επιδοτήσεων, αναθεώρηση της τεχνικής εκπαίδευσης, έμπρακτη στήριξη των παραγωγών, σύνδεση της παραγωγής με την εγχώρια και τη διεθνή αγορά, εθνική πολιτική γης. Το νέο παραγωγικό και αγρο-κεντρικό μοντέλο θα είναι δυναμικό, ποιοτικό, εξωστρεφές. Κι αυτό σημαίνει εργασία, επενδύσεις, συνέργειες, ώστε να υπάρξει οικονομική ανάκαμψη, αμοιβαίο όφελος και ανάδειξη του εθνικού δυναμικού μέσα από μια πραγματικά βιώσιμη ανάπτυξη.
Η προώθηση του οικονομικού μοντέλου των αγρο-συνεργειών συνεπάγεται βέβαια ριζική ανατροπή του σημερινού υπερσυγκεντρωτικού κράτους: θα επιφέρει ουσιαστική αποκέντρωση των οικονομικών δραστηριοτήτων, αναδιοργάνωση της διοίκησης με επίκεντρο την περιφέρεια, αναθεώρηση των εθνικών και κοινοτικών πολιτικών, ώστε να λάβουν επιτέλους υπόψη τους την βαθιά κρίση, μεγάλης κλίμακας μετεγκατάσταση των ενδιαφερομένων ανέργων νέων από την πρωτεύουσα και τις άλλες μεγάλες πόλεις στην ύπαιθρο, ενίσχυση της αγροτικής επιχειρηματικότητας και γενικότερα συνεκτικές προσπάθειες για διασφάλιση της επιβίωσης του πληθυσμού σε εποχή κρίσης και αυξανόμενης φτώχειας.
Το μεγάλο άλμα και στοίχημα της ελληνικής οικονομίας σημαίνει κυρίως στροφή στην παραγωγή, συνειδητή επιλογή κατανάλωσης ντόπιων προϊόντων, συστηματική προβολή του made in Greece. Γι' αυτό πρέπει επειγόντως να συζητήσουμε για κίνητρα, μηχανισμούς στήριξης των νέων, μικρο-δάνεια με χαμηλό επιτόκιο, με δυό λόγια για ένα αποτελεσματικό σύστημα υποστήριξης των παραγωγών έξω από την απογοητευτική σημερινή γραφειοκρατία. Με δυο λόγια πρέπει να δούμε το όλο θέμα υπό το πρίσμα της νέας, «μικρής» αγροτικής επιχειρηματικότητας, όπου ακόμα υστερούμε: ο πρωτογενής τομέας παρά την κρίση και μέχρι το 2010 βρίσκονταν πολύ χαμηλά στις προτιμήσεις των νέων επιχειρηματιών (2% περίπου στην Ελλάδα σε σχέση με 12% στο Βέλγιο, βλ. την πρόσφατη μελέτη του ΙΟΒΕ «Η μικρή επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, 2010-2011, των Σταύρου Ιωαννίδη και Στελίνας Χατζηχρήστου).
Κι όμως ο τομέας αυτός δημιουργεί σχετικά εύκολα θέσεις εργασίας και αυτοαπασχόλησης. Για τις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις τα πράγματα μιλούν από μόνα τους. Για τις μεσαίες ή μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου, όπου απαιτούνται σημαντικά κεφάλαια, τα πράγματα είναι δύσκολα. Με βάση την δραματική εμπειρία του παρελθόντος (μεγάλα δάνεια, υψηλά επιτόκια, κόστος μελετών, κόστος των κτιριακών εγκαταστάσεων κοκ) γνώμη μου είναι ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή και σωστή εκτίμηση των δεδομένων, ειδικά στην εποχή της κρίσης. Επομένως είτε μιλούμε για παραδοσιακές είτε για νέες καλλιέργειες, η στροφή στον αγροτικό τομέα προϋποθέτει ρεαλισμό, προσαρμογή στα ελληνικά δεδομένα και όχι απομίμηση ξένων προτύπων, προσωπική εργασία, διάθεση συνεργασίας με ομοειδείς επιχειρήσεις για συνέργειες και οργάνωση της διάθεσης του προϊόντος.
Τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα είναι εμφανή: κλίμα, περιβάλλον, γεωγραφική θέση, ποιότητα προϊόντων, αξιοθαύμαστος διατροφικός πολιτισμός, μεγάλη ιστορική και κοινωνική εμπειρία των παραγωγών και των μικρών κοινοτήτων. Μπορούμε να αλλάξουμε τη σημερινή κατάσταση και να προβάλουμε μια άλλη εικόνα των προϊόντων μας διεθνώς. Το μέλι, το κρασί, το κρέας, τα τυριά, τα δημητριακά, τα φρούτα, όλα τα προϊόντα μας είναι άριστα. Χρειάζονται πρώτα νέοι παραγωγοί, νέες τεχνικές μάρκετιγκ και πιστοποίησης, σύγχρονοι τρόποι συσκευασίας και σταθερό σύστημα υποβοήθησης των εξαγωγών. Το «ελληνικό προϊόν» πρέπει να γίνει ταυτόσημο με την ποιότητα, τη σοβαρότητα, τη φερεγγυότητα. Σε αυτή την προσπάθεια όλοι οι παράγοντες του κύκλου πρέπει να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων.

*Εισήγηση του πολιτικού επιστήμονα Αθανασίου Θεοδωράκη στο συνέδριο «Νέες καλλιέργειες» ΕΚΕΠ, 9 Ιουνίου 2012

Εν μεγάλη Ελληνική αποικία 200 π.Χ.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία, και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός, ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή. Όμως το πρόσκομμα κι η δυσκολία είναι που κάμνουνε μια ιστορία μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι, για το παραμικρό ρωτούνε κι εξετάζουν, κι ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν, με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής. Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες. Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη· η κατοχή σας είν’ επισφαλής: η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες. Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή, κι από την άλληνα την συναφή, κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική· είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει; σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη. Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε, βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε· πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς. Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία, κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς, απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία, να δούμε τι απομένει πια, μετά τόση δεινότητα χειρουργική.— Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός. Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία. Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια. Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία. Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια; Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.

Κωνσταντίνος Καβάφης (Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Πεζοπορία

Η πεζοπορία που διοργανώνεται το ερχόμενο Σάββατο από το Εθνικό Πάρκο της Βόρειας Πίνδου είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε τις αμέτρητες ομορφιές του τόπου μας.

Τα λεωφορεία που θα μεταφέρουν τους Γιαννιώτες θα ξεκινήσουν γύρω στις 8μιση το πρωί από την Κεντρική Πλατεία της πόλης και η διαδρομή θα ξεκινήσει κατά τις 9:15.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από την παραπάνω διαδρομή. Ευχαριστούμε τη Σοφία Στάρα που μας της παραχώρησε.

Καλή αντάμωση το Σάββατο!

Ο καιρός των λουλουδιών

Η μέσα φωτιά...



Από την aoratigonia.blogspot.gr

"Πώς είναι η μέσα σου φλόγα;

Καίει ακόμα αρκετά;"

Από το τραγούδι "Inner flame" των Giant Sand.