Η μάχη της Γκραμπάλας

Πριν ακόμη λήξει το τελεσίγραφο των Ιταλών, ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, οι ιταλικές δυνάμεις άρχισαν να προελαύνουν σε ολόκληρο το μέτωπο της Ηπείρου. Τα ελληνικά τμήματα προκαλύψεως, αφού αντιστάθηκαν, συμπτύχθηκαν στην περιοχή Καλπακίου, σύμφωνα με το σχέδιο της VIII Μεραρχίας, που είχε εγκαταστήσει εκεί το αρχηγείο της. Έως και την 1η Νοεμβρίου οι Ιταλοί περιορίστηκαν στην εκτέλεση επίγειων και εναέριων αναγνωρίσεων, ενώ οι πυροβολαρχίες τους και η αεροπορία έβαλαν δραστικά κατά των υψωμάτων Γκραμπάλα, Καλπάκι και Ασσόνισα, αλλά με ασήμαντα αποτελέσματα. Η οργανωμένη επίθεση άρχισε στις 2 Νοεμβρίου το πρωί. Ιταλικά αεροσκάφη σε διαδοχικά κύματα βομβάρδισαν την Γκραμπάλα, το Καλπάκι, τη Μονή Βελλάς, το αεροδρόμιο Ιωαννίνων και τη γέφυρα στο Μαζαράκι, αλλά και πάλι χωρίς τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ακολούθησε, το μεσημέρι, σφοδρός βομβαρδισμός από το ιταλικό πυροβολικό. Παρά το γεγονός, όμως, ότι ρίχτηκαν περισσότερα από 2.000 βλήματα και τα υψώματα κυριολεκτικά ανασκάφηκαν, οι απώλειες ήταν και πάλι ελάχιστες, χάρη στην αποτελεσματική προετοιμασία των Ελλήνων.

Την ίδια τύχη είχε και η επίθεση των δύο ιταλικών μεραρχιών «Φερράρα» και «Κενταύρων», που κινήθηκαν κατά των υψωμάτων Γκραμπάλα και Ψηλορράχη. Χάρη στην επιτυχημένη δράση του ελληνικού πυροβολικού, η επίθεση αποκρούστηκε, με σοβαρές απώλειες για τους Ιταλούς. Παρ’ όλα αυτά, το ίδιο βράδυ, ένα τάγμα Αλβανών και επίλεκτα ιταλικά τμήματα με αιφνιδιαστική επίθεση κατέλαβαν το ύψωμα Γκραμπάλα και ανέτρεψαν τον εκεί λόχο του 15ου Συντάγματος. Η σφοδρή χιονοθύελλα που ακολούθησε εμπόδισε οποιαδήποτε περαιτέρω ενέργεια και από τις δύο πλευρές, αλλά τα ξημερώματα της 3ης Νοεμβρίου οι Έλληνες ανακατέλαβαν το ύψωμα. Οι Ιταλοί εγκατέλειψαν στην Γκραμπάλα 20 νεκρούς, 6 αιχμαλώτους και πολλά όπλα και πυρομαχικά.

Σε όλη τη διάρκεια της ημέρας οι δύο πλευρές αντάλλασσαν πυρά πυροβολικού, ενώ η ιταλική αεροπορία βομβάρδιζε το Καλπάκι και τα Σουδενά. Το απόγευμα οι Ιταλοί εκτόξευσαν νέα επίθεση κατά των υψωμάτων Γκραμπάλα, Ψηλορράχη και Ασσόνισα. 70-80 άρματα της Μεραρχίας «Κενταύρων», πλαισιωμένα με περίπου 50 μοτοσυκλετιστές, έφθασαν σε απόσταση 500-600 μ. από το Καλπάκι. Και αυτή, όμως, η επίθεση αναχαιτίστηκε από το ελληνικό πυροβολικό και την αντιαρματική άμυνα (τάφρους και ναρκοπέδιο). Πολλά ιταλικά άρματα καταστράφηκαν, ενώ τα υπόλοιπα υποχώρησαν με σοβαρές ζημιές. Οι ελληνικές απώλειες κατά την ημέρα αυτή ήταν 35 νεκροί και τραυματίες, αξιωματικοί και οπλίτες.

Η αποτυχία αυτή του εχθρού αναπτέρωσε το ηθικό των Ελλήνων, που είχαν κατορθώσει να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα δύο σημεία υπεροχής των Ιταλών: τα άρματα μάχης, τα οποία έβλεπαν για πρώτη φορά, και την αεροπορία. Ύστερα από τις διαδοχικές αποτυχίες τους, οι Ιταλοί αναγκάστηκαν να αναβάλουν την ολοκληρωτική επίθεση που σχεδίαζαν και περιορίστηκαν σε πυρά πυροβολικού και σε αεροπορικό βομβαρδισμό, ιδίως κατά της Γκραμπάλας.

Στις 5 Νοεμβρίου το πρωί, οι Ιταλοί βομβάρδισαν τις περιοχές Γκραμπάλας και Βροντισμένης, όμως κατά τη διάρκεια της νύχτας η VIII Μεραρχία, χωρίς να γίνει αντιληπτή, είχε εγκαταλείψει τις θέσεις της. Παράλληλα, τα ιταλικά άρματα επιχείρησαν να διαβούν τον ποταμό Καλαμά, χωρίς αποτέλεσμα, όμως, γιατί ακινητοποιήθηκαν στο ελώδες έδαφος. Σποραδικές βολές επαναλήφθηκαν και την επόμενη ημέρα, ενώ στις 7 Νοεμβρίου έγινε η τελευταία γενική επίθεση των Ιταλών, που προσπάθησαν να παρακάμψουν τον κόμβο του Καλπακίου και να κατευθυνθούν προς τα Ιωάννινα. Βομβάρδισαν τις ίδιες θέσεις και κατέλαβαν προσωρινά την Γκραμπάλα, ωστόσο, το ύψωμα παρέμεινε τελικά σε ελληνικά χέρια, αφού τμήματα του 15ου Συντάγματος Πεζικού εξόντωσαν την ιταλική δύναμη των επιλέκτων, που στο στήθος τους έφεραν μεταλλικά εμβλήματα με τη φράση «Στρατιώτες του  θανάτου». Οι απώλειες των Ιταλών ήταν 45 νεκροί και 7 αιχμάλωτοι, ενώ των Ελλήνων ήταν 1 αξιωματικός νεκρός και 1 τραυματίας, 11 νεκροί οπλίτες και 33 τραυματίες.

Στις 8 Νοεμβρίου η επιθετική δραστηριότητα των Ιταλών διακόπηκε και ο Στρατηγός Πράσκα, Διοικητής των ιταλικών στρατευμάτων στην Αλβανία, αντικαταστάθηκε από τον Σοντού. Οι ιταλικές δυνάμεις άρχισαν να οπισθοχωρούν, αμυνόμενες σε όλο το μήκος του μετώπου, διατηρώντας μόνο ένα προγεφύρωμα νότια του ποταμού Καλαμά.

Πηγή: http://dis.army.gr/pdf/elaias_kalamas_battle_el.pdf

Αγιοδημητριές

Τα χρυσάνθεμα κατάγονται από την Άπω Ανατολή, που είναι γεμάτη μύθους σχετικούς με το φυτό αυτό.

Στην Ελλάδα το λουλούδι αγαπήθηκε ιδιαίτερα και ονομάστηκε «Αγιοδημητριά». 
Ενταγμένο στον ετήσιο πολιτισμικό κύκλο της χώρας μας, σημαίνει και τη γιορτή του Αγίου αλλά και ολόκληρο το μήνα Οκτώβριο.

Λουλούδι που αντέχει στο κρύο, στέριωσε και στο Ζαγόρι.

Γ. Ιακωβάκης, ¨Χρυσάνθεμα¨

.

Κάποιες φορές...

Τάσος Μισούρας, Από το σκοτάδι στο φως, 1991

Κάποιες φορές βλέπουμε μόνο σκοτάδι. 

Σχεδόν το συνηθίσαμε...

Ίσως επειδή ξεχάσαμε ν' ανοίγουμε τα μάτια μας...

Το κείμενο από:http://aoratigonia.blogspot.gr/

Συγκέντρωση φαρμάκων

Το ολοκαύτωμα της μνήμης

Με αφορμή την άνοδο της Χρυσής Αυγής στις τελευταίες εκλογές,  το μεγάλου μήκους (90 λεπτά) ντοκιμαντέρ που έχει τίτλο  Νεοναζί: Το Ολοκαύτωμα της Μνήμης του Στέλιου Κούλογλου ερευνά την μνήμη, την λήθη και την ιστορική αλήθεια στην σύγχρονη Ελλάδα, μέσα από τα μάτια των μαθητών ενός Λυκείου, στο Δίστομο. Συγκλονιστικές μαρτυρίες από τις σφαγές των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής και των συνεργατών τους, που θέλουν να πάρουν την ρεβάνς για την ήττα του ναζισμού, 70 χρόνια πριν.

Μια μέρα μετά τις εκλογές του περασμένου Μαΐου, η είδηση κάνει τον γύρο των τηλεοπτικών σταθμών: η Χρυσή Αυγή  έλαβε 1.000 ψήφους στα μαρτυρικά Καλάβρυτα και Δίστομο. Δυο πόλεις που σημαδεύτηκαν από τη ναζιστική θηριωδία παρουσιάζονται να νομιμοποιούν, με την ψήφο τους, τους «πολιτικούς απογόνους» των δολοφόνων τους, σύμφωνα με τα ΜΜΕ. Τις αμέσως επόμενες μέρες, στην ερώτηση αν είναι νεοναζί και σχετίζονται με τον Χίτλερ, οι εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής απαντούν:  «Οι δημότες στα Καλάβρυτα και το Δίστομο απάντησαν ήδη, με την ψήφο τους».

Η ιστορική μνήμη έχει εξασθενίσει ή πρόκειται για μια κατασκευασμένη είδηση;

Η απάντηση βρίσκεται στο Λύκειο Διστόμου, όπου οι μαθητές του παρακολουθούν ένα ντοκιμαντέρ για τα ναζιστικά εγκλήματα  στα Καλάβρυτα, στον Χορτιάτη και στο Άουσβιτς. Η συζήτηση που ακολουθεί γρήγορα επεκτείνεται, σε θέματα όπως η αντίσταση στην γερμανική κατοχή. Μήπως έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι, αν οι αντάρτες δεν προκαλούσαν με την δράση τους τους Γερμανούς,  δεν θα υπήρχαν και Ολοκαυτώματα;

Αυτή την τελευταία άποψη υποστηρίζει ο γιος ενός διαβόητου Έλληνα δωσίλογου. Ο πατέρας του, υπουργός Προπαγάνδας στην κυβέρνηση Τσιρονίκου (την τελευταία φιλοναζιστική κυβέρνηση φάντασμα) το έσκασε το 1944, συνοδεύοντας τα γερμανικά στρατεύματα που αποχωρούσαν.

Πίσω, στο Λύκειο του Διστόμου, οι μαθητές έρχονται αντιμέτωποι με μια ιστορική αλήθεια: δεν υπήρξαν μόνο Έλληνες θύματα, αλλά και Έλληνες που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή. Από το ντοκιμαντέρ που παρακολουθούν, μαθαίνουν ότι τα Τάγματα Ασφαλείας και όχι οι Γερμανοί, έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην σφαγή στο Χορτιάτη και συμμετείχαν στη σφαγή στην ίδια την πόλη τους.

Μπορεί να προχωρήσει προς τα μπρος, μια χώρα που δεν γνωρίζει το παρελθόν της;

.

Το βιβλίο του Γιώργου Δούβλη για τη Λαμπριάδειο Σχολή

Κυκλοφόρησε το βιβλίο του Γιώργου Δούβλη για την ιστορία της Λαμπριαδείου Οικοκυρικής Σχολής. Ο Γιώργος, επί 40 χρόνια μέλος της Διαχειριστικής Επιτροπής της Σχολής, παρουσιάζει στο βιβλίο όλη την ιστορία της Σχολής: Από τη διαθήκη του Ιωάννη Λαμπριάδη το 1888 στην Κέρκυρα, τις προσπάθειες που έκαναν χωριανοί μας και άλλοι, Ζαγορίσιοι και μη, για τη δημιουργία της Σχολής, μέχρι την έναρξη της λειτουργίας της το 1934, τη διακοπή τα πρώτα χρόνια του πολέμου, την επαναλειτουργία της μεταπολεμικά στο σπίτι του Αη-Γιώργη στα Γιάννινα, την μεταφορά της στο χωριό το 1957, τις προσπάθειες για χρηματοδότηση και ανέγερση νέου κτιρίου, το 1979, και την αποπεράτωσή του το 1987, τα κλείσιμό της το 2007 και τις προσπάθειες που γίνονται σήμερα για ουσιαστική αξιοποίηση του κτιρίου μέσω της παραχώρησης προς χρήση στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Στο βιβλίο υπάρχει πλούσιο φωτογραφικό υλικό κι ένα εκτεταμένο παράρτημα, που περιέχει όλα τα σημαντικά για την ιστορία της Σχολής έγγραφα, από το 1888 μέχρι σήμερα. Αναφέρονται επίσης όλοι οι συντελεστές της Σχολής: Μέλη της Διαχειριστικής Επιτροπής, δασκάλες και δάσκαλοι, και φυσικά όλες οι μαθήτριές της από το 1934 μέχρι το 2007.

Το βιβλίο του Γιώργου είναι πράγματι μια πολύ σημαντική πηγή για έναν φορέα που πρόσφερε  πολλά στο χωριό μας και αξίζει το ενδιαφέρον μας, καθώς η παρουσία του Πανεπιστημίου στο χωριό μας, αν και ξεκινάει σε μια πολύ δύσκολη οικονομικά συγκυρία, μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά στο χωριό, όταν επιτέλους «μπει το νερό στ’ αυλάκι»…

.

Στα μέσα του φθινοπώρου

Το φως λιγοστεύει, το κρύο φοβερίζει, οι βροχές αρκετές, όμως...
Ακόμα δεν κλειστήκαμε στα σπίτια...
Είναι δουλειές ακόμα εκεί έξω...

Και μια καλή είδηση!

Απαγόρευσε την εμπορία σπόρων καλαμποκιού της Monsanto

το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης

Στην απαγόρευση της εμπορίας σπόρων υβριδίων αραβοσίτου που φέρουν τη γενετική τροποποίηση MON810, της Monsanto, προχώρησε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων -απόφαση που αποτελεί συνέχεια προηγούμενων απαγορεύσεων, στηριζόμενων στην Οδηγία 2002/53 του Συμβουλίου Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

«Η προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος αποτελούν ύψιστες προτεραιότητες του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Γενετικά τροποποιημένοι σπόροι δεν έχουν θέση στην ελληνική γη» δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Μάξιμος Χαρακόπουλος. Σύμφωνα με την τεκμηρίωση της αρμόδιας επιτροπής του υπουργείου, η απαγόρευση κρίθηκε απαραίτητη, για την αποφυγή άμεσου κινδύνου για το περιβάλλον αλλά και ενδεχόμενων κινδύνων για την ανθρώπινη υγεία.

Ωστόσο στην τεκμηρίωση σημειώνεται ότι η διεθνής επιστημονική κοινότητα διερευνά ακόμη κατά πόσο η κατανάλωση τροφίμων και ζωοτροφών που προέρχονται από γενετικά τροποποιημένα φυτά μπορεί να επιφέρει δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου και των ζώων. Σημειώνεται ότι, βάσει των συμπερασμάτων του διεθνούς συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Επαγγελματιών Μελισσοκόμων, οι γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες μπορεί να έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στη μελισσοκομία και τα προϊόντα της, καθώς δεν θα μπορούσε να διασφαλιστεί η καθαρότητά τους, λόγω προσμίξεων με γενετικά τροποποιημένη γύρη.

.

Θα ΄ρθει μια μέρα

Σκουριές Χαλκιδικής

Θα ‘ρθει μια μέρα (Στα ορυχεία)

Θα ‘ρθει μια μέρα που θ’ αφήσω αυτό το φόβο πίσω μου

Θα γίνει δέντρο και θα παίζουν από κάτω τα παιδιά

Θα είναι χαρτί που στροβιλίζει ο αέρας μακριά

Και θα ξυπνήσω απ’ το βαθύ, απ’ το μεγάλο λήθαργο

που με κρατάει μακριά σου παγωμένο και βουβό

Θα είναι μια μέρα γιορτινή, όταν θα έρθω να σε βρω

Κάτω απ’ του χρόνου τις σκουριές βρήκαν τα μονοπάτια σου

μα το χρυσάφι τα παιδιά το ‘χουνε κρύψει από καιρό

σε μια θαλασσινή σπηλιά, σε έναν απότομο γκρεμό

Θα ‘ρθει μια μέρα που θ’ αφήσω αυτό το φόβο πίσω μου

Θα γίνει δέντρο και θα παίζουν από κάτω τα παιδιά

Θα είναι ο καπνός από ένα τρένο που σφυρίζει μακριά

(τραγούδι του Παύλου Παυλίδη για τον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στα ορυχεία χρυσού)

Από τη χθεσινή συναυλία στη Θεσσαλονίκη ενάντια στην εξόρυξη της συμφοράς

Δυοο κείμενα από το "Άξιον Εστί" του Ελύτη

Βλέπεις» είπε «είναι οι Άλλοι

και ανάγκη πάσα να τους αντικρίσεις
η μορφή σου αν θέλεις ανεξάλειπτη να 'ναι

και να μείνει αυτή.

Επειδή πολλοί φορούν το μελανό πουκάμισο
και άλλοι μιλούν τη γλώσσα των χοιρογρυλλίων
και είναι οι Ωμοφάγοι και οι Άξεστοι του Νερού
οι Σιτόφοβοι και οι Πελιδνοί και οι Νεοκόνδορες
ορμαθός και αριθμός των άκρων του σταυρού

της Τετρακτίδος.

Αν αλήθεια κρατήσεις και τους αντικρίσεις» είπε
«η ζωή σου θ' αποκτήσει αιχμή και θα οδηγήσεις» είπε 

«Ο καθείς και τα όπλα του» είπε 

Ο "Ανελέητος" μπροστά στον Παντελεήμονα

Ιδού εγώ καταντικρύ

του μελανού φορέματος των αποφασισμένων
και της άδειας των ετών, που τα τέκνα της άμβλωσε,

γαστέρας το άγγρισμα!
Λύνει αέρας τα στοιχεία και βροντή προσβάλλει τα βουνά.

Μοίρα των αθώων, πάλι μόνη, να σε, στα Στενά!
Στα Στενά τα χέρια μου άνοιξα

Στα Στενά τα χέρια μου άδειασα
κι άλλα πλούτη δεν είδα, κι άλλα πλούτη δεν άκουσα

παρά βρύσες κρύες να τρέχουν
Ρόδια ή Ζέφυρο ή Φιλιά.

Ο καθείς και τα όπλα του, είπα:
Στα Στενά τα ρόδια μου θ' ανοίξω

Στα Στενά φρουρούς τους ζέφυρους θα στήσω
τα φιλιά τα παλιά θ' απολύσω που η λαχτάρα μου άγιασε!

Λύνει αέρας τα στοιχεία και βροντή προσβάλλει τα βουνά.
Μοίρα των αθώων, είσαι η δική μου η Μοίρα!

.

Χατζηκυριάκος Γκίκας "Το πρώτο πρωινό του κόσμου"