Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Έξι θέσεις για το φασισμό


του Μάκη Κουζέλη
O κήπος των Αρχαιολόγων πλημμύρισε την Τετάρτη το βράδυ, ο κόσμος σκαρφάλωνε και στους τοίχους για να ακούσει, στην εκδήλωση των «Ενθεμάτων» και του Unfollow για τον νεοφασισμό και τη ρατσιστική βία. Και ήταν ωραία αυτή η μαζική προσέλευση (πάνω από 500 άνθρωποι, όπως εκτιμούσαν οι «ειδήμονες» στις καταμετρήσεις) σε μια συζήτηση για ένα θέμα δύσκολο και απειλητικά. Ήταν σημαντικά όσα είπαν οι ομιλητές, αλλά και η προσοχή με την οποία ακούστηκαν, η  διάθεση εμπλοκής, η αγωνία, ο δυναμισμός των ανθρώπων, όλα αυτά μαζί, που αναδείχθηκε στη συζήτηση.  Γιατί δείχνουν ότι υπάρχει η πολιτική και ψυχική ετοιμότητα για τη συγκρότηση μαζικών αντιφασιστικών αντιστάσεων.  Δημοσιεύουμε σήμερα την ομιλία του Μάκη Κουζέλη. Θα ακολουθήσουν και οι άλλες, στα επόμενα φύλλα.

Χαρακτικό του Γιάννη Στεφανίδη, από παράνομο έντυπο του ΕΑΜ
Θα διατυπώσω έξι επισημάνσεις με τη μορφή θέσεων, που αποτελούν –ελπίζω– κοινούς τόπους.
1. Η Χρυσή Αυγή είναι φασισμός –κανείς δεν μπορεί να κάνει πως δεν τον είδε, κανείς πως δεν καταλαβαίνει– και ο φασισμός της έχει απήχηση — κανείς δεν την ψήφισε «κατά λάθος».
Η Χ.Α. δεν είναι απλώς ακροδεξιά, απλώς ξενοφοβική ρατσιστική οργάνωση· είναι φασιστική νεοναζιστική συμμορία. Ανήκει στις στρατιές της σβάστικας, είναι παρακλάδι αυτών που έκαιγαν τα ελληνικά χωριά. Σίγουρα δεν είναι η μοναδική εκδοχή φασισμού στην ελληνική κοινωνία ή και την ελληνική πολιτική σκηνή· είχε και έχει συμμάχους, υποστηρικτές, προπαγανδιστές και προπομπούς. Εκτός από τα SA, υπάρχουν και οι θεσμικότεροι παράγοντες πολιτικής εκπροσώπησης ενός εθνικοσοσιαλιστικού εργατισμού.
Επομένως, δεν κάνουμε πως δεν τους βλέπουμε. Και, κυρίως, δεν επιτρέπουμε και στους άλλους να κάνουν πως δεν τους βλέπουν: να υποβαθμίζουν τον κίνδυνο, να κάνουν πως δεν τρέχει τίποτα, πως είναι αστειότητες, επιφαινόμενο, κάτι που θα περάσει από μόνο του, να παίζουν με την αξιοποίησή τους, κυρίως εναντίον της Αριστεράς. Τους δείχνουμε, και τους δείχνουμε ως επικίνδυνους φασίστες, αναγκάζουμε όσους δεν είναι μαζί τους να τους αναγνωρίσουν ως τέτοιους. Το θυμίζουμε διαρκώς και δεν αφήνουμε τίποτα να περάσει απαρατήρητο. Τους αντιμετωπίζουμε: πολιτικά, ιδεολογικά, κοινωνικά. Καμία ανοχή.
2. Ο φασισμός  της Χ.Α. δεν ήρθε από το πουθενά. Κι αυτός ο φασισμός είναι προϊόν του καπιταλισμού (γράφει ο Μπρεχτ: ο φασισμός είναι ο πιο γυμνός, ο πιο θρασύς, ο πιο πνιγηρός,  ο πιο απατηλός καπιταλισμός). Δεν είναι «κάτι άλλο», όπως επιθυμεί ό,τι τον εξέθρεψε για να απαλλαγεί από το στίγμα, κι όπως επιθυμεί κι ο ίδιος. Τα όργανά του, μάλιστα, πιστεύουν πως μάχονται τον καπιταλισμό, και πράγματι ο φασισμός οργανώνει και αξιοποιεί τον μικροαστικό φθόνο κατά της αστικής κουλτούρας, κατά της αστικής ελευθερίας και πνευματικότητας. Πάντα διέθετε και διαθέτει ένα τέτοιο στοιχείο αντικαπιταλιστικής ιδεολογίας, ενσωματωμένο σε έναν «αντισυστημισμό» που βλέπει μια ενιαία συμπαγή απειλή: βλέπει απέναντί του –αλλά και επιθυμεί– μια κοινωνία ως μηχανή, χωρίς αντιφάσεις, χωρίς εσωτερικές συγκρούσεις, βλέπει έθνη και φυλές κι όχι τάξεις και κοινωνικές ομάδες, βλέπει μηχανικά συστήματα κι όχι κοινωνικές σχέσεις.
Πίσω απ’ όλα αυτά, το κεφάλαιο καλά κρατεί και ήδη το ’30-40 το χρηματιστικό και μεγαλοβιομηχανικό κεφάλαιο βγήκε ριζικά ενισχυμένο από την κατάλυση των δημοκρατικών διαδικασιών. Και οι ταξικές ανισότητες έγιναν ακόμα πιο ριζικές.
Ισχύει, κατά τη γνώμη μου, η γνωστή ρήση του Χορκχάιμερ: «Όποιος δεν θέλει να μιλήσει για τον καπιταλισμό θα πρέπει να σωπαίνει και για τον φασισμό». Η φράση είναι μια απάντηση σε εκείνους τους φιλελεύθερους κύκλους διανοουμένων που τότε, το 1939, όπως και σήμερα, έβλεπαν πλέον την ανάγκη να καταδικάσουν τον ολοκληρωτισμό, αποφεύγοντας κάθε κριτική στην πηγή προέλευσής του, και μάλιστα καταγγέλλοντας την Αριστερά και τη μαρξιστική θεωρία της. Γι’ αυτό και ο αφορισμός του Χορκχάιμερ συνεχίζει με τη θέση: «Η τάξη του ολοκληρωτισμού δεν είναι άλλη από την προκάτοχό της, αλλά χωρίς δισταγμούς, αδίστακτη». Και καταλήγει: «Αυτό που τώρα καταργείται είναι η διαμεσολάβηση, η διαμεσολάβηση των ελεύθερων συμβάσεων. Ο φασισμός είναι η αλήθεια της σύγχρονης κοινωνίας, όπως εξαρχής τη συνέλαβε η θεωρία [εννοείται η μαρξιστική]. Ο φασισμός σταθεροποιεί τις ακραίες διαφορές που στο τέλος αναπαράγει ο νόμος της αξίας».
Μην ξεχνάμε πόσο ουσιαστική είναι η ύπαρξη ή μη της διαμεσολάβησης, της εντός της αστικής δημοκρατίας υλοποιούμενης ελευθερίας. Είναι, όπως είδαμε, ζήτημα εκατομμυρίων ζωών.
3. Η υποδοχή της Χ.Α. προετοιμάστηκε.Προετοιμάστηκε από τις μεταλλάξεις και νομιμοποιήσεις της πολιτικής εκπροσώπησης των μεταξικών, των συνεργατών των ναζί, των δωσίλογων σε εθνικόφρονες αντικομμουνιστές και «υπερασπιστές της ελευθερίας» — νομιμοποιήσεις με τη γραφίδα πλέον διαπρεπών διανοουμένων της «κανονικής» δεξιάς, που με εγκληματική αφέλεια διεκδικεί το δυναμικό της ΧΑ. Προετοιμάστηκε από τις μεταλλάξεις και νομιμοποιήσεις των υποστηρικτών της χούντας· το δυναμικό ήταν εκεί, κι από ό,τι φαίνεται η υποβάθμιση της παρουσίας του δεν προστάτεψε τη δημοκρατία.
Προετοιμάστηκε από τη διολίσθηση του πολιτικού λόγου στον ολοκληρωτισμό. Κι εδώ δεν ανήκουν μόνο οι ακροδεξιές ρητορικές. Ανήκει η συρρίκνωση της εσωκομματικής δημοκρατίας σε δημοψηφισματικές διεργασίες διά βοής ανάδειξης ηγετών, η παραπολιτική κενολογία των συνθημάτων που στοχεύουν στις ενστικτώδεις αντιδράσεις, η απομάκρυνση από τα επιχειρήματα, η απόκρυψη του εκάστοτε κοινωνικού διακυβεύματος.
Και βέβαια ολοκληρωτικός γίνεται ο κυρίαρχος πολιτικός λόγος κυρίως μέσω πρακτικών αποδόμησης του κοινωνικού, με τη διάρρηξη των κοινωνικών δεσμών, με την ξεδιάντροπη (χωρίς διαμεσολάβηση) καπιταλιστική εκμετάλλευση. Ολοκληρωτικός γίνεται ως άγριος οικονομισμός και νεοφιλελευθερισμός (θεοποίηση της αγοράς), ως λόγος που χλευάζει τη δημοκρατία και επιτρέπει, νομιμοποιεί και εν τέλει εξωθεί στην καταπάτησή της (και βέβαια κυρίως του Συντάγματος, αρχών που δεν «εξυπηρετούν»).
Ο φασισμός  της Χ.Α. προετοιμάστηκε από τα αστικά κόμματα ως κυριολεκτική εμπροσθοφυλακή της επίθεσης που δεχόμαστε· τον έθρεψαν για να τραφούν από αυτόν. Έθρεψαν τα μικροαστικά ένστικτα, έθρεψαν τον ιδιότυπο ρεβανσισμό (για την ηθική νίκη της Αριστεράς που πρωτοστάτησε στην Αντίσταση, αλλά και απέκτησε μεταπολιτευτικά ηγεμονική θέση στη διαμόρφωση των ιδεολογικών σχέσεων και πρακτικών), έθρεψαν τον εθνοκεντρισμό, την αντιεβραϊκή συνωμοσιολογία, το ρατσισμό, την ξενοφοβία, έθρεψαν το μίσος για την παιδεία, την ελεύθερη τέχνη, τη γνώση, τη σκέψη, τη διάνοια, έθρεψαν –το ξαναλέω γιατί είναι το κρισιμότερο– την απαξίωση και εντέλει την εχθρότητα προς τη δημοκρατία (λαϊκότητες, λένε, λαϊκισμός).
Ο φασισμός  της Χ.Α. προετοιμάστηκε όμως από τις αστικές δυνάμεις και πιο άμεσα: τον στέγασαν, τον έβαλαν στο σαλόνι (ΛΑΟΣ), τον αξιοποίησαν κατά της Αριστεράς (και για το δίπολο, την «ιδεολογία των άκρων» — ενώ μια χαρά επικοινωνούν τα άκρα της βλακείας, του θράσους και του γκανγκστερισμού).
4. Απέναντι στο φασισμό  της ΧΑ ορθώνεται η δημοκρατία. Τελεία. Κι αν ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι αντικαπιταλιστικός (Μπρεχτ), τον δίνουμε με όλους όσοι αντιστέκονται στην ταύτισή τους μαζί του, έστω και επειδή απλώς υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους (να εκπροσωπούν δηλαδή αυτοί οι ίδιοι τον λόγο της αγοράς και της τάξης), έστω κι αν τρόμαξαν με ό,τι οι ίδιοι εξέθρεψαν – και καλά θα κάνουν να τρομάξουν, καλά θα κάνουμε να τους τρομάξουμε. Διακυβεύονται πρωτογενή αγαθά: η ανθρώπινη ζωή, η στοιχειώδης ελευθερία.
Στο πολιτικό επίπεδο το συμπέρασμα είναι προφανές: συμμαχία «και με το διάβολο» ενάντια στο φασισμό. Αποτεινόμαστε επομένως ακόμα και σε όσους τους αποδίδουμε ευθύνη για την άνοδο της Χ.Α., αναγκάζοντάς τους να δουν ακριβώς τι εξέθρεψαν, δείχνοντάς τους το –χωρίς την ελάχιστη δόση υπερβολής– δολοφονικό πρόσωπο του φασισμού που μοιάζει, άνευ αντιπάλου, να έχει κυριαρχήσει στους δρόμους.
Χρειαζόμαστε την ευρύτερη δυνατή αντιφασιστική συμμαχία και δεν πρέπει να επιτρέψουμε καμιά δικαιολογία για τη μη συμμετοχή. Δεν πρέπει να αφήσουμε σε κανέναν περιθώριο αυτοεξαίρεσης, σε κανέναν τη δυνατότητα να μη βλέπει, όσο κι αν αυτό τον συμφέρει. Και ακριβώς, γι’ αυτό, οι συμμαχίες δεν θα συγκροτηθούν σε επίπεδο καθολικών αρχών και γενικών πολιτικών σχεδιασμών, αλλά από μέτωπο σε μέτωπο, από αντίσταση σε αντίσταση.
Γι’ αυτό άλλωστε τη χρειαζόμαστε την ευρύτερη δυνατή συμμαχία: για να μπορούμε να αντιστεκόμαστε σε κάθε φασιστική εκδήλωση, επί το δυνατόν να την προλαβαίνουμε. Καμιά κίνηση της Χ.Α., καμιά εκδήλωση φασισμού, καμιά συμμορίτικη εκδήλωση δεν  πρέπει να θεωρείται «αδιάφορη», γιατί καμιά δεν είναι αθώα. Και με αυτή την έννοια πρέπει να είμαστε παντού, παντού όπου δηλητηριάζουν την κοινωνία, έστω και πουλώντας εξυπηρετήσεις.
Στο κοινωνικό-ιδεολογικό επίπεδο –όπου συνήθως πλέκονται οι ανασταλτικές πολιτικές των εξαιρέσεων («αυτοί δεν μας κάνουνε»)–  έχουμε να αποσαφηνίσουμε το είδος της σοσιαλιστικής δημοκρατίας στην οποία προσβλέπουμε: η υπέρβαση του αστικού καθεστώτος περνάει μέσα από τη ριζοσπαστική ανα-νοηματοδότηση και πραγμάτωση των αρχών που κληρονομήσαμε από τη Γαλλική Επανάσταση.
Διεκδικούμε την κληρονομιά της πολιτικής χειραφέτησης και της χειραφετητικής σκέψης, αναδιατάσσοντας το πεδίο εφαρμογής τους: με μας είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, με μας η δημοκρατία, με μας η προσωπική αξιοπρέπεια, με μας η ανεξάρτητη σκέψη, με μας ο σεβασμός του άλλου, με μας η λογική, με μας τα επιχειρήματα, με μας οι έννοιες.  Στις τομές αυτές συγκροτείται το αντιφασιστικό μέτωπο. Όποιος αποκλείεται ή αυτοαποκλείεται χαρίζεται στη συμμορία.
Τη δημοκρατία καλούμαστε να μετατρέψουμε σε επαναστατικό όπλο και επαναστατικό περιεχόμενο. Στη δημοκρατία πρέπει να ασκηθούμε και να ασκήσουμε την επόμενη γενιά. Τώρα που η κατάληξη είναι εμφανής, στιγματίζουμε ακόμα οξύτερα ό,τι τρέφει το φαινόμενο, τον φασισμό στην καθημερινότητα, στην κοινοτοπία του. Ακριβώς, άλλωστε, λόγω των εσωτερικών τους δεσμών, μπορεί η εκστρατεία ενάντια στον φασισμό να είναι πρακτική κριτική του καπιταλισμού.
5. Η ΧΑ είναι συμμορία. Η σκοτεινή πλευρά του πιο αδίστακτου, αδιαμεσολάβητου, «γυμνού», όπως τον λέει ο Μπρεχτ, καπιταλισμού, είναι η δικτύωση των εξουσιών, των μικρο- και παρα-εξουσιών στο εσωτερικό του σε κλίκες, συμμορίες, γκανγκστερικές ομάδες και ορδές.
Η μορφή αυτή δεν γίνεται παρά σε έκτακτες καταστάσεις κυρίαρχη –κι η κατάσταση εξαίρεσης κάθε άλλο παρά επαναστατική ευκαιρία είναι–, αλλά ενυπάρχει στην καπιταλιστική οργάνωση ως η άλλη όψη της κοινοβουλευτικής οργάνωσης, του ανταγωνισμού, της ελευθερίας της αγοράς, της ισότητας των συμβαλλομένων. Οι μορφές αυτές συναρθρώνονται, αλληλοενισχύονται: ο μπράβος που τυφλώνει την Κούνεβα.
Ούτε βέβαια οι συμμορίες ξεπήδησαν από το πουθενά: υπόκοσμος, παραοικονομία, δικτυωμένοι καλόγεροι και εφοπλιστές, χούλιγκαν και ποδοσφαιρικοί παράγοντες, μαφιόζικα δικτυωμένοι ψευτοδημοσιογράφοι. Τέτοιος δεν είναι ο ελληνικός καπιταλισμός, το θαύμα του και ο πολιτισμός του; Το υποτιθέμενο «λάθος» έχει επομένως βάση και λογική.
Παραμένει όμως για την κυρίαρχη ιδεολογία, για τις αρχές βάσει των οποίων αυτο-ορίζεται τούτη η κοινωνία (ναι, η καπιταλιστική) «λάθος» και ενεργοποιεί επομένως αντανακλαστικά προστασίας της κανονικότητας, των νόμων — για τους οποίους πρέπει να φροντίσουμε να είναι δημοκρατικότεροι και ουσιωδέστεροι.
Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε τη συμμορία ως συμμορία, κι αυτό σημαίνει απαιτώντας με κάθε μέσο την εξάρθρωσή της, την σύλληψη και τιμωρία εγκληματιών, την προστασία των πολιτών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Απαιτούμε την εγρήγορση και την αποτελεσματική λειτουργία των θεσμών της πολιτείας, και βέβαια τη δημοκρατική τους ανασυγκρότηση.

6. (Επιστρέφοντας στην αρχή:) Καμιά ανοχή. Να απομονωθεί και να περιθωριοποιηθεί η Χ.Α., να αγωνιστούμε στην  προοπτική απαγόρευσής της.
Αντιστεκόμαστε υποστηρίζοντας μια κοινοβουλευτική δημοκρατία ως πλαίσιο αντιπαράθεσης ιδεών (οι φασίστες δεν έχουν ιδέες· δίνουν ερεθίσματα για να απελευθερωθούν απωθημένες, λογοκριμένες ενορμήσεις: πρόκειται για τον γνωστό μηχανισμό της βαρβαρότητας, που μάχεται έναν εκπολιτισμό που βάζει όρια — εκεί βρίσκεται και το δυναμικό από το οποίο τρέφεται αυτός ο φασιστικός λόγος, το βάθος του εθνοκεντρισμού και της μισαλλοδοξίας). Αντιστεκόμαστε υποστηρίζοντας τη δημοκρατία ως το πλαίσιο που κάνει δυνατή την υπέρβαση του καπιταλισμού, την ανάπτυξη των δυνάμεων που επιτρέπουν μια άλλη κοινωνία, και αυτές είναι δυνάμεις εργασιακές, δυνάμεις πνευματικές, δυνάμεις συμμετοχής και αλληλεγγύης, δυνάμεις δημοκρατικών και χειραφετητικών αρχών.
Αυτός όμως ο αγώνας δεν δίνεται με εργαλεία και έννοιες των άλλων. Δεν δίνεται ιδεολογικά υποχωρώντας στη βαθιά συντηρητική ορολογία περί «συστήματος» και «αντισυστημισμού», που παραβλέπει το κύριο χαρακτηριστικό της κοινωνίας ως ταξικής, που παραβλέπει τις αντιφάσεις και τις συγκρούσεις στο εσωτερικό της. Και δεν δίνεται πολιτικά υιοθετώντας την εξίσου βαθιά συντηρητική λογική που κινητοποιεί το δυναμικό μιας εφηβικής εξέγερσης ενάντια στον αδιαφοροποίητο υπαρκτό κόσμο — ο κόσμος αυτός είναι και οι ζωές μας και η εργασία καιοι κοινωνικοί δεσμοίκαιη αλληλεγγύηκαιοι ίδιοι οι αγώνες.

http://enthemata.wordpress.com/2012/09/23/kouzelis-3/

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Πρόγραμμα εκδηλώσεων Φθινοπωρινού Σχολείου





Βʹ Φθινοπωρινό Σχολείο Άνω Πεδινών:
«Ο κόσμος της Εργασίας»
Εκδηλώσεις ανοιχτές στο ευρύ κοινό

Αίθουσα Συνεδριακού Κέντρου Άνω Πεδινών
Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου, ώρα 19:00
·         Τελετή έναρξης εργασιών Σχολείου.
·         Τελετή επίσημης παραχώρησης της Λαμπριαδείου Σχολής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου, ώρα 19:30
Συζήτηση Στρογγυλής Τράπεζας με θέμα: «Εργασία, ταυτότητες και νέοι δρώντες σ’ έναν μεταβαλλόμενο αγροτικό χώρο. Διαδικασίες και εμπειρίες της αγροτικής αναδιάρθρωσης».
Εισηγητές:
Θεοδοσία Ανθοπούλου, αναπληρ. καθηγήτρια, Πάντειο Πανεπιστήμιο
«Αναδιάρθρωση της υπαίθρου και “τριτογενοποίηση” του αγροτικού χώρου: Όψεις και δυναμικές της αγροτικής επιχειρηματικότητας».
Μιχάλης Πέτρου, Ερευνητής, ΕΚΚΕ- Ινστιτούτο Αστικής και Αγροτικής Κοινωνιολογίας
«Το διακύβευμα της “νέας αγροτικότητας”: Εργασία, ταυτότητες και νέοι δρώντες στον αγροτικό χώρο»
Συντονίζει: Κωνσταντίνα Μπάδα, καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου, ώρα 21:00
Μουσική εκδήλωση με θέμα: «Ρεμπέτικα της εργασίας».

Τετάρτη, 3  Οκτωβρίου, ώρα 19:30
Ελένη Σιάννου, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
«Πανεπιστήμιο και κόσμος της εργασίας στην Ελλάδα της κρίσης»
Συντονίζει: Ιορδάνης Ψημμένος, αναπληρωτής καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου, ώρα 21:00
Μουσική εκδήλωση με θέμα: «Παραδοσιακά τραγούδια της ξενιτιάς».

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου, ώρα 19:30
Βασίλης Νιτσιάκος, καθηγητής, Εργαστήριο Λαογραφίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
«Οικολογική προσαρμογή και σχέσεις συνεργασίας στους κτηνοτρόφους της Πίνδου»
Συντονίζει: Μάνος Σπυριδάκης, επίκουρος καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Μονοδένδρι, Αίθουσα Συνεδριάσεων του Ριζαρείου Χειροτεχνικού Κέντρου (αρχοντικό Κατσαδήμα)
Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012 –ώρα 10:00 π.μ.
Επιστημονική Ημερίδα με θέμα: «Η κοινωνία και ο πολιτισμός του Ζαγοριού (από τον 15ο αι. έως σήμερα)».


Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Ιστορικά στοιχεία για τα Σουδενά

Το σπίτι των Μισιαίων στην "Αλεξόπ'λαινα"


Προχωράει η έρευνα για την ιστορία των Σουδενών και παρουσιάζει εντυπωσιακά αποτελέσματα. Οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι των Σουδενών της Πελοποννήσου εδώ και δύο χρόνια έχει αναθέσει στο Ινστιτούτο Τοπικής Ιστορίας την έρευνα για την ιστορία των Σουδενών της Πελοποννήσου και της Ηπείρου.
Οι ερευνητές είχαν επισκεφτεί την περιοχή μας πέρσι τον Αύγουστο και ήρθαν την περασμένη εβδομάδα. Η ομάδα αποτελούνταν από 8 ερευνητές (ιστορικούς, αρχιτέκτονες, αρχαιολόγο και φωτογράφο), που διέμειναν στη Λαμπριάδειο και πραγματοποίησαν στοχευμένες μελέτες σε διάφορα σημεία των Πάνω και Κάτω Σουδενών.
Στο χωριό μας, εκτός των άλλων, βρέθηκαν διάφορα όστρακα (θραύσματα κεραμιδιών και πλίνθινων τούβλων) στο Παλιοχώρι, στην Αλεξόπλαινα και στον Καβαλάρη, τα οποία χρονολογούνται πιθανόν στην ύστερη βυζαντινή περίοδο.
Στον εγκαταλειμμένο οικισμό του Παλιοχωρίου βρέθηκε ένα οικιστικός πυρήνας, που προσδιορίζεται στην ελληνιστική περίοδο, μια επέκταση του οικισμού κατά τη βυζαντινή περίοδο και μια τελευταία, μικρότερη, οικιστική δραστηριότητα κατά τον 14ο με 15ο αιώνα.
Αναμένονται επίσης στοιχεία από οθωμανικά αρχεία που βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη. Πρόκειται για φορολογικούς καταλόγους του χωριού μας από την πρώτη περίοδο της Τουρκοκρατίας, γύρω στο 1470. 
Όλα τα παραπάνω στοιχεία, μαζί με τα κοινοτικά αρχεία του 19ου αιώνα (Κώδικας Χωρίου Επάνω Σουδενών, 1832-1868) και τα κείμενα του Ιωάννη Λαμπρίδη μπορούν να φωτίσουν την ιστορία του χωριού μας πολύ περισσότερο απ’ ότι φανταζόμαστε!



Φθινοπωριάζει...


Φθινοπωριάζει και η πρωινή ομίχλη, αλάζοντας χρώματα στο ανέβασμα του ήλιου, καλύπτει τον κάμπο.

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Φυτώριο ερευνητών η Λαμπριάδειος Σχολή




Συμφωνητικό συνεργασίας υπέγραψαν στις 3 Σεπτεμβρίου ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Τριαντάφυλλος Αλμπάνης και ο πρόεδρος του Ιδρύματος της Λαμπριαδείου Οικοκυρικής Σχολής, που εδρεύει στα Άνω Πεδινά Ζαγορίου, Γιώργος Δούβλης.

Σύμφωνα με αυτό, οι κτιριακές εγκαταστάσεις της Σχολής θα χρησιμοποιούνται, κατά την επόμενη 25ετία, για να φιλοξενούν φοιτητές και ερευνητές, κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικών προγραμμάτων και ερευνητικών αποστολών. Τη διαχείριση του εγχειρήματος θα αναλάβει επιτροπή που συστάθηκε για το σκοπό αυτό και στην οποία συμμετέχουν εκπρόσωποι του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, του δήμου Ζαγορίου και της Λαμπριαδείου Οικοκυρικής Σχολής, με υπεύθυνο το Τμήμα Βιολογικών Εφαρμογών & Τεχνολογιών (ΤΒΕΤ) του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Ήδη, η Λαμπριάδειος Σχολή φιλοξένησε την φετινή άνοιξη σειρά ερευνητικών δραστηριοτήτων και μαθημάτων, όπως αυτό της οικολογίας πεδίου που παρακολούθησαν από κοινού φοιτητές του ΤΒΕΤ και του πανεπιστημίου της Cubria στη Μεγάλη Βρετανία. Επιπλέον, φέτος το φθινόπωρο (27 Σεπτεμβρίου έως 7 Οκτωβρίου) θα φιλοξενήσει για δεύτερη συνεχή χρονιά το β’ φθινοπωρινό σχολείο Άνω Πεδινών με αντικείμενο την ιστορία, την κοινωνία και τον πολιτισμό της εργασίας που συνδιοργανώνεται από το Εργαστήριο Λαογραφίας του Τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, σε συνεργασία με το Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Πάντειου Πανεπιστήμιου και τη συμμετοχή και άλλων Πανεπιστημίων και Ερευνητικών Φορέων.
Η επιτροπή διαχείρισης σκοπεύει, μέσω εθνικών και διεθνών προγραμμάτων και χορηγιών, να εξασφαλίσει τους οικονομικούς πόρους που απαιτούνται για την αναβάθμιση και τη λειτουργία του κτιρίου, ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στις νέες σύγχρονες ανάγκες στον εκπαιδευτικό και ερευνητικό του ρόλο…

Πηγή: http://www.agon.gr/news/121/ARTICLE/18392/2012-09-04.html

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Το "συν" και το "διά"

Η φωτογραφία είναι από το: http://aoratigonia.blogspot.gr

Στις ανθρώπινες σχέσεις οι αριθμητικές πράξεις είναι μόνο δύο: η πρόσθεση και η διαίρεση. Η ένωση και η "αλλοτρίωση".
Γι αυτό κι ο "Οξαποδώ" έχει μπροστά στ' όνομά του το "διά". Είναι αυτό που τον χαρακτηρίζει...
Οι σκλάβοι, για να είναι σκλάβοι, πρέπει πρώτα να είναι "ιδιώτες", με την αρχαιοελληνική και την αγγλική σημασία της λέξης. Πρέπει πρώτα να είναι σκλάβοι του εαυτούλη τους.

Παραθέτω ένα σχετικό κείμενο του "Θαλαμοφύλακα":

Κάπου, κάποτε είχα διαβάσει μια φράση κάποιου αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου, που ήταν διατυπωμένη κάπως έτσι: «Αν έχεις εξασφαλίσει τροφή και στέγη, είναι ανεπίτρεπτο να μην φιλοσοφείς».
(Κάποιοι άλλοι φιλόσοφοι βέβαια, όπως οι κυνικοί, θα απαντούσαν ότι είναι ανεπίτρεπτο να μην φιλοσοφείς, ακόμα και αν δεν έχεις εξασφαλισμένη τροφή και στέγη, και κάποιοι πάλι θα σε προέτρεπαν να αποκηρύξεις κάθε μορφής εξασφάλισης, ώστε να βαδίσεις ανεμπόδιστα στον δρόμο της φιλοσοφίας).
Αυτά τις παλιές εποχές. Ας έρθουμε όμως στην δική μας.
Σε ένα κρίσιμο σημείο για την εξέλιξη της ανθρωπότητας, μια κατασκευασμένη κρίση μάς ωθεί δυστυχώς όχι στο να φιλοσοφούμε, αλλά στο να σκεφτόμαστε περισσότερο από ποτέ το Χρήμα. Χρήμα, Χρήμα, Λεφτά, Λεφτά, Χρήμα. Κρίμα.
Το Χρήμα, αυτή η καταστροφική σκεπτομορφή, σαν ένας μολυσματικός ιός, έχει εισβάλει μέσα μας και χρησιμοποιεί τους ξενιστές τόσο ως μηχανές εξόντωσης ο ένας του άλλου, όσο και ως μηχανισμούς αυτοεξόντωσης, καθώς η διαρκής αναζήτησή του έχει την ιδιότητα να αφαιρεί κάτι από την ανθρώπινη υπόσταση των θυμάτων του και να τους υποβιβάζει σε μια ζωώδη κατώτερης μορφής ανθρωπόμορφη ύπαρξη.
Αν μπορούσαμε να υποδείξουμε όχι μόνο τι φταίει για την αναβίωση του φασισμού, αλλά τον ίδιο τον μεγαλύτερο φασίστα της εποχής μας, αυτός δεν θα ήταν άλλος από το Χρήμα.
Το τάισμα του εγκεφάλου σου με την ολοένα και πιο λυσσαλέα επιθυμία για Χρήμα  (καθώς η τροφή σου είναι το φάρμακο σου, αλλά μπορεί να γίνει και το δηλητήριο σου) είναι απολύτως βέβαιο ότι θα επιφέρει ολοκληρωτική τοξίνωση στον οργανισμό σου αλλά και στους γύρω σου.
Το Χρήμα, αυτός ο εξωπαρασιτικός αλλά και ενδοπαρασιτικός «οργανισμός», που ζει και αναπτύσσεται μαζί και σε βάρος του οργανισμού που έχει καταβάλει (του ξενιστή),από τον οποίο τρέφεται και γιγαντώνεται, χρησιμοποιεί ως μεγαλύτερο του ατού την εστίαση στην διαφορά.
Κατά συνέπεια, μιας και έχει πάρει τον έλεγχο της σκέψης των ξενιστών του, οι ίδιοι οι ξενιστές του εστιάζουν στην διαφορά.
Όσο περνάει ο καιρός, αντί να εστιαζόμαστε σε αυτά που μας ενώνουν, εστιαζόμαστε όλο και περισσότερο, όλο και πιο λυσσαλέα σε αυτά που μας χωρίζουν.
Εξετάζοντας την κατάσταση σφαιρικά, αγνοώντας τις χιλιάδες υποδιαιρέσεις της (κοινωνικές, πολιτικές, φυλετικές και ούτω καθεξής), αν μπορούσαμε να δώσουμε έναν τίτλο-ορισμό σε αυτήν την κατάσταση, αυτός θα ήταν: «Ο πόλεμος μεταξύ των εχόντων και των μη εχόντων».
Αν ο «πόλεμος» αυτός δινόταν στις πραγματικές του διαστάσεις, δηλαδή στην δίκαιη κατανομή των αγαθών μεταξύ του 1% και του 99% του πληθυσμού, τότε θα ήμουν υποστηρικτής του.
Αλλά δυστυχώς ο πόλεμος δίδεται μεταξύ του 99% .
Ένας έξυπνος ζωντανός οργανισμός, αν ήθελε  να απαλλαγεί από ένα παράσιτο, θα συμμαχούσε με τους υπόλοιπους ομοπαθείς οργανισμούς, ώστε να βρεθεί ένα παρασιτοκτόνο φάρμακο που θα τους απάλλασσε όλους από την καταστροφική επίδραση του ιού.
Ένας ανόητος οργανισμός θα στρεφόταν εναντίον όλων των άλλων, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού του, μέχρι να μεταμορφωθεί σε ένα ανθρωπόμορφο ζόμπι. Ένας ανόητος οργανισμός δηλαδή θα εξυπηρετούσε άριστα τους σκοπούς του εισβολέα.
Δεν πέρασε και πολύς καιρός που, έστω και για λίγο, κοιταχτήκατε ξανά στις πλατείες και στις γειτονιές σας. Δεν πέρασε και πολύς καιρός, που ανταλλάξατε μερικές κουβέντες με τους γύρω σας, ψάχνοντας τι μας ενώνει.
Η λήθη είναι άλλη μια παρενέργεια του ιού.
Έχετε πάρει λάθος δρόμο. Αρχίστε τον εμφύλιο χωρίς εμένα.

Πηγή: http://logioshermes.blogspot.com/2012/09/blog-post_7794.html#ixzz25UUc9q45

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου


Σήμερα το απόγευμα συγκροτήθηκε το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτιστικού Συλλόγου Πανωσουδενιωτών με την εξής σύνθεση:
  • Γιάννης Ζ. Αυλωνίτης, πρόεδρος
  • Αλέξης Χ. Αχνούλας, γραμματέας
  • Παναγιώτης Κ. Ξάνθος, ταμίας
  • Ανδρομάχη Δ. Γκούστη, μέλος
  • Βαγγέλης Χ. Αχνούλας, μέλος
  • Γιάννης Α. Κυρλιγκίτσης, αναπληρωματικό μέλος
  • Παντελής Β. Παπιγκιώτης, αναπληρωματικό μέλος
  • Κώστας Ξ. Τράκης, αναπληρωματικό μέλος

Εκτός από τις ευχές μας για επιτυχή θητεία, ας τους προσφέρουμε και τη βοήθειά μας, καθώς ο Σύλλογος είναι απαραίτητος για το χωριό μας, ειδικά αυτούς τους ζόρικους καιρούς.