Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012


Δυο κείμενα από την θεατρική παράσταση του Ιάκωβου Καμπανέλλη: "Το μεγάλο μας τσίρκο"
Στο πρώτο, το Άγαλμα του Κολοκοτρώνη μάς δίνει ορμήνειες...
Το δεύτερο είναι κομμάτι από το ομώνυμο με τη θεατρική παράσταση τραγούδι:
Για ακούτε βρε τωρινοί Έλληνες! Άμα σας φέρνουνε για παράδειγμα εμάς τους πεθαμένους, μάθετε να ξεχωρίζετε με ποια πονηριά το λένε… Κι άμα σας λένε για την ελευθεριά που πολεμήσαμε, να τη βλέπετε πρώτα αν έχει τέσσερα μάτια. Δυο μπροστά, για να βλέπει τον κατακτητή, και δυο πίσω, για να βλέπει εκείνον που θέλει να φύγει ο κατακτητής, για να γίνει αφέντης αυτός.
Προσέχετε Έλληνες, εμείς οι παλιοί όσο ζούσαμε πολλά επικραθήκαμε κι αδικηθήκαμε… Κι αν θέτε στ’ αλήθεια να τιμήσετε εμάς τους παλιούς, μη μας τηράτε πλέον. Κάμετε το δικό σας δρόμο, πάτε μπροστά και αγωνιστείτε! Εμάς το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε και δε μοιάζει με το δικό σας. Μη σας λένε πως εμείς αγράμματοι, μ’ ένα ξεροκόμματο και με την πίστη στο Χριστό κάναμε θαύματα! …Πού ‘σαι ορέ Καραϊσκάκη να τα πεις καλύτερα!
… Εμείς επολεμήσαμε για να ‘χετε εσείς τα γράμματα και το ψωμί που δεν είχαμε και να μη χρειάζεστε θάματα για να ζήσετε μια ζωή ανθρωπινή… Έι Παπαφλέσσα, σήκω κι έλα βοήθα! Αφήστε το δικό μας αγώνα και κοιτάτε το δικό σας. Εμείς τι άλλο να θέμε;

Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες,
ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.
Εφτά ο τόκος, πέντε το φτιασίδι,
σαράντα με το λάδι και το ξύδι.
Κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε,
βουβός, φαρμακωμένος, στέκει και θωρεί
τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί
.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου