Καλώς ήρθε το πετροδόλλαρο!

Ή άλλως: περί προσκαίρου αναπτύξεως.

Ο τίτλος του κειμένου παραπέμπει στην κινηματογραφική ταινία “Καλώς ήλθε το δολλάριο” του (Βιτσινού στην καταγωγή) Αλέκου Σακελλάριου. Η ταινία απεικονίζει με λεπτό χιούμορ και ευαισθησία την φρενίτιδα που είχε καταλάβει πριν από κάποιες δεκαετίες την ελληνική κοινωνία για το κέρδος με κάθε αντίτιμο. Ήταν, για κάποιους, μια μορφή ανάπτυξης η έλευση του 6ου Αμερικάνικου Στόλου: Θα δουλέψουν τα κορίτσια μας, θα δουλέψουν τα μαγαζιά μας, θα δουλέψει κι ο φτωχός καθηγητής των αγγλικών, που θα κάνει τον μεταφραστή στους ναύτες...

Και τι έχει απομείνει στην Ελλάδα παρακαταθήκη από εκείνες τις δραστηριότητες; Μόνο μια έκφραση της καθομιλουμένης για το κάγκελο του λιμανιού του Νέου Φαλήρου.

Στις μέρες μας υπάρχει μία έννοια ειδωλοποιημένη: ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας! Εδώ και λίγα χρόνια τηλεοπτικές εκπομπές περιγράφουν θεωρίες συνωμοσίας, σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα επικάθεται σε μια θάλασσα πετρελαίου και οι Ναζί το γνώριζαν και γι' αυτό επιτέθηκαν στα Βαλκάνια! (Την προηγούμενη εβδομάδα εφημερίδα των Ιωαννίνων διέβλεψε παρόμοιες εδαφικές βλέψεις από βαλκανική χώρα...)

Υπάρχει πλούτος που θα μας βγάλει από τον κακό μας τον καιρό!

Ταχέως και δίχως μόχθο, εννοείται...

(Ο πνιγμένος απ' τα μαλλιά του πιάνεται...)

Τα πετρέλαια είναι η Μεγάλη Ιδέα της εποχής της κρίσης. Μόνο που οι Μεγάλες Ιδέες οδηγούν σε Μεγάλες Καταστροφές.

Οποιαδήποτε αμφισβήτηση της Μεγάλης Αρπαχτής θεωρείται ότι πηγάζει “εκ του πονηρού”. Η αμφισβήτηση της επένδυσης θεωρείται βλασφημία.

-“Βρε παιδιά, όταν έρχονται οι Τοπικοί Εκπρόσωποι και οι άλλοι από την Αθήνα, άλλα λένε για ανάπτυξη!”

- “Είστε εθνικοί μειοδότες και παρασέρνετε και άλλους να λένε άλλα! Εμπιστευθείτε την Εταιρεία και τους επιστήμονες”.

- “Μα υπάρχουν και επιστήμονες που διαφωνούν”.

- “Σιγά τους επιστήμονες!”

Ας επιλέξουμε: Αρπαχτή ή Αειφόρο Ανάπτυξη;