Πελαργοί

Οι πελαργοί, "μυρίστηκαν" το θέρο στον Σουδενιώτικο κάμπο. 

Για την ακρίβεια, άκουσαν τον ήχο της θεριζοαλωνιστικής μηχανής, που την ακολουθούν, όπως τα δελφίνια ακολουθούν τα καράβια.

Ξέρουν ότι κοντά στα θερισμένα χωράφια θα βρουν τα αγαπημένα τους εδέσματα, έντομα και ακρίδες, που αποκαλύπτονται με το θέρισμα.

Ο μαέστρος διευθύνει την ορχήστρα

"Μεταξωτοί" άνθρωποι

Στο Ζαγόρι το 1922 (φωτ. Karsten Hoeg)

Το είχε πει σε μια συνέντευξή του ο αείμνηστος Νίκος Καρούζος: «Μεταξωτοί άνθρωποι». Μιλούσε για κάποιους χωρικούς που είχε συναντήσει στη Λέσβο. Αγράμματοι ήταν, αλλά σοφοί. Και, προπάντων, τρυφεροί με τους άλλους. Απαλοί, χωρίς γωνίες που κόβουν, χωρίς καχυποψία, δίχως έπαρση και επιθετική ειρωνεία που πληγώνει. Μεταξωτοί άνθρωποι;

Μου 'μεινε αυτός ο χαρακτηρισμός. Χαράχτηκε μέσα μου. Κι από τότε ένα νέο κριτήριο λειτουργεί στις αξιολογήσεις μου για τους ανθρώπους: η συμπεριφορά και η στάση τους σε «ασήμαντα» πεδία της καθημερινότητας. Αυτά που συνήθως τα προσπερνάμε ή δεν τα παρατηρούμε, γιατί δεν μας απασχόλησαν ποτέ οι εκφάνσεις της «μεταξωτής συμπεριφοράς»; Βέβαια οι άνθρωποι δεν συγκροτούν ως χαρακτήρες ένα συμπαγές όλον, αλλά ένα αντιφατικό σύνθεμα, στο οποίο συνυπάρχουν «μεταξωτά» στοιχεία και ακάνθινες απολήξεις. Γι' αυτό και είναι κάπως παρακινδυνευμένα τα άμεσα και οριστικά συμπεράσματα για το «είναι» των ανθρώπων ...;

Παρ’ όλα αυτά, προσωπικά, διακινδυνεύω την εξαγωγή συμπερασμάτων παρατηρώντας μικρές «ασήμαντες» κινήσεις στις παρέες, στον εργασιακό χώρο και στο «δάσος» του καθεμέρα, όταν συγχρωτίζομαι με αγνώστους. Και συνήθως δεν πέφτω έξω. Διότι τα γνωρίσματα αυτά αποκαλύπτουν πειστικά τον εσωτερικό κόσμο του άλλου. Τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό;

Φερ’ ειπείν, «σκλαβώνομαι» από εκείνους που δεν ορμάνε να πιάσουν την καλύτερη θέση στο τραπέζι μιας ταβέρνας. Θεωρώ την κίνηση αυτή απότοκο καταγωγικής ευγένειας και γενναιοδωρίας, η οποία αδιαφορεί για το ιδιωφελές και συμφέρον. Αντίθετα, οι άνθρωποι που σπεύδουν φουριόζοι για μια καλή θέση καταχωρίζονται μέσα μου σαν αρπακτικά. Και -το 'χω παρατηρήσει- έτσι συμπεριφέρονται, σαν αρπακτικά, και σε άλλα ζωτικά και κρίσιμα πεδία... Κάποτε βρέθηκα σ' ένα τραπέζι, στο οποίο κυριαρχούσαν οι «επώνυμοι». Απέναντί μου καθόταν ένας πολύ γνωστός καλλιτέχνης, μεγάλο όνομα, ο οποίος ούτε φλυαρούσε ούτε ακκιζόταν όπως κάποιοι άλλοι στη συντροφιά. Όταν άρχισαν να καταφθάνουν τα πρώτα κοινά πιάτα, ήταν ο μόνος που δεν επέπεσε για να εξασφαλίσει τη μερίδα του, αλλά ρωτούσε τους διπλανούς του και μοίραζε πρώτα στους άλλους και μετά, ό,τι έμενε, κρατούσε για τον εαυτό του. «Μεταξωτός άνθρωπος», σκέφτηκα...

Η μεταξωτή συμπεριφορά δεν παραπέμπει απαραιτήτως -ή κυρίως- στο σαβουάρ βιβρ και στους «καλούς τρόπους» εν γένει. Τέμνεται σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά δεν αποτελεί αποτύπωμα διδαχθείσης μεθόδου για το φέρεσθαι.

Εδώ, το «μετάξι» είναι αυτοφυές ή προϊόν δουλεμένου χαρακτήρα. Είναι ο τρόπος που ο άλλος βλέπει τους συνανθρώπους του. Είναι η θέαση του κόσμου χωρίς τα εγωιστικά γυαλιά του προσωπικού ωφελιμισμού. Είναι, ευρύτερα, η υποταγή του ατομικού συμφέροντος στη συλλογικότητα, χωρίς βέβαια η «μεταξωτή συμπεριφορά» να φτάνει σε σημείο υπονόμευσης προσωπικών δικαιωμάτων και δικαίων. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να αδικεί τον εαυτό του... Όμως, προσέξτε μια λεπτή απόχρωση: ποτέ ένας «μεταξωτός άνθρωπος» δεν νιώθει κορόιδο, όταν άλλοι τον προσπερνούν -στη σειρά μιας καντίνας ή στην ιεραρχία- χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα και μεθόδους.

Το «άφες αυτοίς» είναι ριζωμένο μέσα του. Αποτελεί μέρος του αξιακού του κώδικα. Ξέρει τι γίνεται στην «αγορά». Αλλά συνειδητά δεν συμμετέχει στο εξοντωτικό αυτό παιχνίδι. Απέχει χωρίς να κλαυθμηρίζει.

Γιατί, εκτός από μετάξι, τέτοιοι άνθρωποι διαθέτουν και ένα σκληρό κοίτασμα, που τους επιτρέπει να είναι ταυτόχρονα στωικοί και γρανιτένιοι. Ένας από αυτούς έγινε φίλος μου -και το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή ότι θα συμβεί αυτό. Πρώτη μέρα στη μονάδα γύρισε από τη σκοπιά και μπήκε στη σειρά για φαγητό. Ήταν τρίτος από το τέλος. Τότε ακούστηκε ο μάγειρας να λέει ότι έμειναν μονάχα δύο μερίδες. Ο Κωστής πλησίαζε, ήταν ένας από τους δύο τυχερούς. Αλλά μόλις άκουσε τον μάγειρα, έφυγε αθόρυβα παραχωρώντας τη θέση του στον επόμενο. Έτσι. Αθόρυβα, αυτοθυσιαστικά, γενναιόδωρα, χωρίς να το κάνει θέμα...

Οι «μεταξωτοί άνθρωποι», λοιπόν. Που μιλούν ελάχιστα για τον εαυτό τους. Που χαίρονται με τις επιτυχίες των άλλων. Που δεν σπεύδουν χαιρέκακα να «κάνουν πλάκα», δήθεν χαριεντιζόμενοι, με εξωτερικά γνωρίσματα που πονάνε τους άλλους... Εκείνοι, που δεν σπερμολογούν διακινώντας φήμες. Εκείνοι που υπερασπίζονται σθεναρά κάποιον απόντα όταν λοιδορείται σε μια παρέα, χωρίς να είναι φίλος τους, αλλά επειδή νιώθουν ότι αδικείται...

Οι μεταξωτοί άνθρωποι. Όσοι προσέχουν τι λες, και δεν είναι ωσεί παρόντες στην κουβέντα, με το μυαλό τους στο τι θα πουν οι ίδιοι για να εντυπωσιάσουν. Άνθρωποι με ανοιχτούς πόρους και πλατιά καρδιά... Υπεράνθρωποι; Όχι. Απλώς, μεταξωτοί... Φαίνονται από μακριά. Αρκεί να προσέξεις «μικρές», «ασήμαντες» κινήσεις στο φέρεσθαι των ανθρώπων...

Γιάννης Τριάντης

πηγή: http://www.epikaira.gr

Τσιμεντούπολη

Οι στίχοι από ένα τραγούδι της Αρλέτας, αφιερωμένοι σ' όλους τους Πανωσουδενιώτες των τσιμεντουπόλεων, με την ευχή να κρατήσουν την παιδικότητα και τον ρομαντισμό τους. 

Καλή αντάμωση τον Αύγουστο στα Σουδενά!

Στον τσιμεντένιο κήπο μου έλα απόψε
να σε κεράσω,
στη λεωφόρο με τη ραγισμένη άσφαλτο
και τις λακκούβες.

Έλα να τρέξουμε μες στ’ αυτοκίνητα,
να σκαρφαλώσουμε στις στέγες.
Είχε μια πηχτή ζέστη όλη μέρα σήμερα.
Έλα να κολυμπήσουμε στα συντριβάνια
με τα περίεργα φυτά και τ’ αγριεμένα μάτια.

Στον τσιμεντένιο κήπο μου έλα απόψε,
να σε κεράσω
εμφιαλωμένα όνειρα απ’ τη στενή οθόνη με τα σήριαλ.

Έλα να βυθιστούμε στη μιζέρια της,
να παίξουμε σκουπιδοπόλεμο.
Παιδιά φυλακισμένα σε μπαλκόνια σκούζουν.
Έλα να τους χαρίσουμε ένα παραμύθι
κι ένα σιδεροπρίονο σ’ ένα καρβέλι

Στον τσιμεντένιο κήπο μου έλα απόψε
να σε κεράσω,
στην πόλη μου με την τρύπια καρδιά
και τα φουγάρα.

Έλα επάνω στην κίτρινη μπουλντόζα μου με το πελώριο σπαστό της χέρι
ν' ανοίξουμε ένα δρόμο ίσιο κι ατέλειωτο
και μιαν αλάνα μαγική κι απέραντη
να παίζουν τα παιδιά της τσιμεντούπολης.

Στον τσιμεντένιο κήπο μου έλα απόψε
να σε κεράσω
ένα τραγούδι για τρελούς κι ερωτευμένους.

Βροχή ασημένια στα λόγια του,

ντέφι ασημένιο στο ρυθμό του,

στη μουσική του εσύ, ήχος πολύχρωμος.

Έλα!

Κι αν η αγάπη σου φοβάται το σκοτάδι,

φοράω το φως το φεγγαριού αυτό το βράδυ…

Το φάρμακο κατά του καρκίνου βρίσκεται στην ελληνική ύπαιθρο;

Το φυτό της θάψιας τροποποιήθηκε στο εργαστήριο ώστε να σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα αφήνοντας ανέπαφα τα υγιή.

Η θάψια και πιο συγκεκριμένα μια εργαστηριακή επεξεργασία της δραστικής ουσίας της, θα χορηγηθεί σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη σε κλινικές δοκιμές στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σε περίπτωση που οι κλινικές αυτές δοκιμές έχουν επιτυχή έκβαση, το φυτό της Μεσογείου θα αποτελέσει την βάση για την ανάπτυξη μιας νέας γενιάς αντικαρκινικών φαρμάκων.

Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τη θάψια ως εμετικό και αποχρεμπτικό και το χαρακτήριζαν ως «θανατηφόρος κόνδυλος» καθώς οι ισχυρές τοξικές του ιδιότητες, μπορούσαν να προκαλέσουν ακόμα και τον θάνατο στα ζώα που το δοκίμαζαν σε μεγάλες ποσότητες.

Ο ογκολόγος, Σάμιουελ Ντενμίντ, μαζί με μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει την τοξική αυτή δράση της θάψιας εναντίον των καρκινικών όγκων.

Η προσπάθεια δημιουργίας συνθετικής εκδοχής της θαψιγαργίνης, της δραστικής δηλαδή ουσίας του φυτού, η οποία στοχεύει αποκλειστικά τα καρκινικά κύτταρα αφήνοντας ανέπαφα τα υγιή, διήρκεσε 15 ολόκληρα χρόνια.

Η θαψιγαργίνη σκοτώνει τα κύτταρα ενός οργανισμού διαπερνώντας την κυτταρική μεμβράνη και φράζοντας τις αντλίες ασβεστίου που είναι απαραίτητες για την επιβίωσή τους. Προκειμένου οι επιστήμονες να επιτύχουν τη στόχευση μόνο των καρκινικών κυττάρων, τροποποίησαν το μόριο της φυτικής δραστικής ουσίας προσθέτοντας ακόμα μια πεπτιδική αλυσίδα.

Η τροποποίηση αυτή ουσιαστικά καθοδηγεί την τοξική ουσία έτσι ώστε να μην εισχωρεί στη μεμβράνη των κυττάρων παρά μόνο στην περίπτωση που αυτή περιέχει PSMA, ένα ένζυμο το οποίο βρίσκεται συχνά στην επιφάνεια πολλών καρκινικών κυττάρων του προστάτη.

Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά χημειοθεραπευτικά φάρμακα, τα οποία δρουν μόνο εναντίον των ταχέως αναπτυσσόμενων καρκινικών κυττάρων, η νέα συνθετική θραψιγαργίνη, δεν επιτίθεται μόνο στα καρκινικά κύτταρα που βρίσκονται υπό ανάπτυξη, αλλά και σε εκείνα που βρίσκονται σε ύπνωση, καθώς και στα μη καρκινικά κύτταρα που επιστρατεύονται ως βοηθοί για την ανάπτυξη του όγκου.

Ο κ. Ντενμίντ ανέφερε: «Μπορείτε να τη δείτε σαν μια χειροβομβίδα. Ένας τραβάει την περόνη αλλά όσοι είναι γύρω του σκοτώνονται».

Πηγή: www.lifo.gr

H Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε άδεια σε μεταλλαγμένη σόγια της Monsanto

Με εκτελεστική απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 28ης Ιουνίου, εγκρίθηκε η διάθεση στην αγορά προϊόντων που περιέχουν, αποτελούνται ή παράγονται από γενετικώς τροποποιημένη σόγια MON 87701×MON 89788 (MON-877Ø1-2×MON-89788-1).

Όπως επισημαίνεται στην απόφαση, η φράση «δεν προορίζεται για καλλιέργεια» θα πρέπει να αναγράφεται στην επισήμανση και στα συνοδευτικά έγγραφα των προϊόντων που περιέχουν ή αποτελούνται από την εν λόγω μεταλλαγμένη ποικιλία σόγιας.

Παρά τη διαφωνία της Ελλάδας και επτά ακόμα χωρών-μελών της ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε την Πέμπτη την εισαγωγή μιας γενετικά τροποποιημένης ποικιλίας σόγιας της αμερικανικής εταιρείας Monsanto για χρήση σε τρόφιμα και ζωοτροφές.

Η απόφαση, διευκρινίζει η Επιτροπή, βασίστηκε στη θετική γνωμοδότηση της Ευρωπαϊκής Αρχής Ασφάλειας Τροφίμων, η οποία έκρινε ότι η ποικιλία σόγιας MON89788 δεν ενέχει «κανένα κίνδυνο για την υγεία των ανθρώπων ή των ζώων, ούτε για το περιβάλλον», , στην ανακοίνωσή της.

Η «μεταλλαγμένη» σόγια, γνωστή και ως Roundup Ready 2, είναι ανθεκτική στο ζιζανιοκτόνο Roundup που παράγει η ίδια εταιρεία. Οι γεωργοί μπορούν έτσι να ψεκάζουν τις καλλιέργειές τους με το ζιζανιοκτόνο χωρίς να βλάπτουν την ίδια την καλλιέργεια.

Η απόφαση, που θα ισχύσει για μια δεκαετία, αφορά την εισαγωγή της σόγιας και όχι την καλλιέργειά της στην ΕΕ. Τα προϊόντα που περιέχουν τον οργανισμό αυτό πρέπει να φέρουν ειδική σήμανση.

Η Επιτροπή ανέλαβε να αποφασίσει μόνη της για το θέμα, σύμφωνα με τις ισχύουσες διαδικασίες, καθώς τα κράτη-μέλη δεν κατάφεραν να επιτύχουν μια πλειοψηφία υπέρ ή κατά της έγκρισης.

Όπως ανέφερε το Reuters, στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας όπου εξετάστηκε το θέμα το Σεπτέμβριο, 13 χώρες-μέλη τάχθηκαν υπέρ της έγκρισης: Βέλγιο, Βρετανία, Βουλγαρία, Δανία, Εσθονία, Φινλανδία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία, Ισπανία, Σουηδία, Τσεχία, Ολλανδία.

Κατά της έγκρισης ψήφισαν οκτώ χώρες-μέλη: Ελλάδα, Αυστρία, Κύπρος, Ουγγαρία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Μάλτα και Πολωνία. Οι υπόλοιποι απείχαν από την ψηφοφορία.

Τα περισσότερα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα που επιτρέπονται στην ΕΕ -κυρίως καλαμπόκι- έχουν λάβει έγκριση εισαγωγής από απευθείας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή λόγω μη συμφωνίας των χωρών-μελών, γεγονός που έχει εξοργίσει τις περιβαλλοντικές οργανώσεις.

Για το θέμα της σόγιας εκδήλωσαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι βιομηχανίες ζωοτροφών, δεδομένου ότι η ευρωπαϊκή παραγωγή σόγιας δεν επαρκεί. 

Στις ΗΠΑ, τον μεγαλύτερο παραγωγό σόγιας παγκοσμίως, το μεγαλύτερο μέρος της σοδειάς προέρχεται από γενετικά τροποποιημένες ποικιλίες.

Πηγή: www.e-geoponoi.gr

Φώτης Κόντογλου

"Κάθουμαι στὸ μικρὸ περιβολάκι μας, καὶ μέσα στὴν ἡσυχία ποὺ εἶνε γύρω μου, νοιώθω μυριάδες πλάσματα, φωνὲς ποὺ δὲν ἀκούγονται, καὶ ποὺ ἔρχουνται ὄχι μόνο ἀπὸ τὰ ζωντανὰ ποὺ βρίσκουνται μακρυά, ἀλλὰ κι ἀπὸ τὰ χρωματιστὰ λουλούδια, ἀπὸ τὰ χλωρὰ καὶ καινούργια φύλλα τῶν δέντρων, ἀπὸ τὰ σκαθάρια, ἀπὸ τὰ μαμούδια, ἀπὸ τὰ πεταλούδια κι ἀπὸ τὰ μυγάκια ποὺ τριγυρίζουν πετώντας ἀνάμεσα στὰ δροσερὰ ἄνθια καὶ στὶς πρασινάδες. Μονάχα τὰ πουλάκια τ᾿ ἀκούγω νὰ κελαϊδοῦν μὲ τ᾿ αὐτιά μου. Ὅλα σήμερα εἶνε εὐτυχισμένα.

Ἡ ἀτμόσφαιρα εἶνε ζεστὴ καὶ μοσκοβολημένη, κι ὁ ἀγέρας μπαίνει δροσερὸς μέσα σου καὶ φτάνει ὥς τὴν καρδιά σου. Ἀπὸ μέσα της ἔχουνε φύγει τὰ πάθη ποὺ τὴ μολεύανε, κι ἀπόμεινε καθαρή. Κι οὔτε νὰ νοιώσῃς κἄν μπορεῖς πιὰ τί θὰ πῇ κακία. Μέσα σὲ μιὰ τέτοια βλογημένη πλάση, δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχουνε ἄνθρωποι φθονεροί, ραδιοῦργοι, μικρολόγοι, φιλοκατήγοροι, ἀχάριστοι, αἱμοβόροι. Ἡ κακία σοῦ φαίνεται σὰν ψευτιά, σὰν ἕνας βραχνᾶς ποὺ σκόρπισε, καὶ δὲν ὑπάρχει πιὰ στὸν κόσμο.

Ὡστόσο, λίγο παραπέρα ἀπὸ τοῦτο τὸ μικρὸ περιβολάκι, ποὺ εἶνε τρυπωμένο ἀνάμεσα σὲ μικρὰ σπίτια καὶ σὲ μαντρότοιχους, οὐρλιάζει τὸ ἀνύσταχτο τέρας ποὺ λέγεται ζωή, κοινωνία καὶ πολιτισμός, ἡ σατανικὴ τούτη μηχανὴ ποὺ τὴν ἔκανε ἡ πονηρὴ διάνοια τ᾿ ἀνθρώπου. Τὴν ἔκανε γιὰ νὰ τὴν ἔχῃ σκλάβα του, μὰ ἐκείνη τὸν ἅρπαξε στὶς ρόδες της, τὸν μπέρδεψε στὰ γκρανάζια της, καὶ τὸν στριφογυρίζει δίχως ἔλεος. Τὸν ζάλισε σὰν τὸν σκύλο ποὺ κυνηγᾶ τὴν οὐρά του. Ὁ δυστυχὴς παραπατᾶ ζαλισμένος, λαχανιασμένος, μισοπεθαμένος, μὰ ὡστόσο, αὐτὸ τὸ κουρέλι θαρρεῖ πὼς γίνηκε θεός, τρισευτυχισμένος ἐξουσιαστὴς τῆς γῆς καὶ τ᾿ οὐρανοῦ, σκλάβος ποὺ ἔκανε ὁ ἴδιος τὶς ἁλυσίδες ποὺ εἶνε δεμένος γιὰ πάντα. [...]

 

Λένε πὼς ἡμεῖς ἤμαστε τοῦ παλιοῦ καιροῦ, καὶ πὼς δὲ μποροῦμε νὰ καταλάβουμε τὴ σύγχρονη ζωή. Αὐτὸ δὲν τὸ κρύβουμε, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τοῦτα ποὺ γράφω. Ἀλλά, γι᾿ αὐτὸ ἴσια-ἴσια ἤμαστε πολὺ καλά. Πάρα πολὺ καλὰ μάλιστα!

Σήμερα, ὅπως φαίνεται, τελείωσε ἡ ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου, κι ἐμεῖς δὲν θέλουμε νὰ τὸν ἀποχωριστοῦμε αὐτὸν τὸν ἀγαπημένον ἄνθρωπο. Θέλουμε νὰ σώσουμε αὐτὸ τὸ εἶδος ποὺ πάγει νὰ χαθῇ, ὅπως σβήσανε τὰ μαμούθ, οἱ πλειστόσαυροι κ᾿ οἱ πτεροδάκτυλοι. Ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος, ποὺ εἶνε ἄνθρωπος λίγο-πολὺ μοναχὰ στὸ ἐξωτερικό του, ἂς δώσῃ στὸν ἑαυτό του ὅποιο ὄνομα θέλει, ἀφοῦ δὲν καταδέχεται νὰ λέγεται ἄνθρωπος. Γιατὶ, ὅπως λέγει, τὸν ξεπέρασε τὸν ἄνθρωπο. 

Ώρα για δράση...