Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

"Άψινθος"


Στις 9 Γενάρη ο Μιχάλης Γκανάς παρουσίασε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμο Ιωαννιτών τη νέα ποιητική συλλογή του "Άψινθος". 
 Αναφέρει ο ποιητής:
«Διαβάζοντας την Αποκάλυψη, πριν από μερικά χρόνια, μαγεύτηκα από τον εσχατολογικό και άγριο λόγο του Ιωάννη και κράτησα στη μνήμη μου τον Άψινθο, το όνομα του αστέρα που πέφτει στη γη και δηλητηριάζει “το τρίτον” των πόσιμων υδάτων. Αυτή ήταν η αφορμή να γραφούν μερικά ποιήματα, το μακρινό ’81, τα οποία άφησα να “σιτέψουν” στο συρτάρι μου. Αυτά αποτέλεσαν τη “μαγιά” του σημερινού Άψινθου, που εμπλουτίστηκε με νέα ποιήματα, δικά μου και αγαπημένων μου ποιητών. Στα ποιήματα υπάρχει ένας συνεχής διάλογος με την Αποκάλυψη… Ήθελα να μιλήσω για τη φύση και τον τρόπο που την αντιμετωπίζει ο άνθρωπος, αλλά το βιβλίο διαβάζεται σήμερα και σαν κώδωνας κινδύνου για μια επικείμενη -ή μήπως συντελεσθείσα;- οικονομική και κοινωνική καταστροφή που συμπαρασύρει τα πάντα».
Στην εκδήλωση ο Νίκος Ξυδάκης έπαιξε στο πιάνο μελοποιημένα ποιήματα του Γκανά, θυμίζοντας τη θαυμάσια εκδήλωση που πραγατοποιήθηκε στο χωριό μας τον Απρίλιο του 2009.


Παραθέτουμε τέσσερα ποιήματα από την Άψινθο:



«…καὶ ἡ φωνὴ αὐτοῦ ὡς φωνὴ ὑδάτων πολλῶν…»

Βροχή. Ψιχαλιστή ποτιστική δαρτή.
Υετός. Ομηρική βροχή.
Όμβρος. Αρχαία βροχή – καταρρακτώδης.
Βροχή και άλλα κατακρημνίσματα.
Χιών. Χιόνι χιονόνερο. Νιφετός.
Χάλαζα χαλάζι χαλαζόκοκκος.
(Σιούγκραβος στα όρη Τσαμαντά).
Υδατώδη ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα
αναντάμ παπαντάμ.
Προσφάτως τεχνητή βροχή
εσχάτως όξινη βροχή
προσεχώς κατακλυσμός.
Κατά ζεύγη τα ζώα
κατά μόνας τα φυτά
κατά κρημνού οι άνθρωποι – αγεληδόν
Κατά μάνα κατά κύρη άλλωστε.

Τρέχουν τα δάκρυα βροχή.
Βροχή μου. Βροχούλα μουσκεμένη.




«…οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός,
μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου…»

Αυτοί παιδί μου δεν
δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους
όλο δεν και δεν και δέν-
τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους
δεν χάιδεψαν σκυλί, γατί, πουλάκι πληγωμένο
γυναίκα άσχημη και στερημένη
αυτοί παιδί μου δεν
δεν δίνουν τ’ Αγγέλου τους νερό
δεν άκουσαν ποτέ
ανάκουστο κιλαϊδισμό και λιποθυμισμένο
δεν έπιασαν με τα ρουθούνια τους
το άοσμο άνθος του θανάτου
δεν είδαν-κατάργησαν τα μάτια τους-
μια πιπεριά να γίνεται λιμπελούλα
αυτοί παιδί μου δεν
δεν ξέρουν δεν αγαπούν
ξέρουνε μόνο ν’ απαιτούν
περισσότεραπερισσότεραπερισσότερα περί-
που έτσι γράφεται το μέλλον μας.





«…καὶ ἰδοὺ ἵππος μέλας…»

(Ντομπρίνοβο)
Λίγος χειμώνας πέρσι και γλυκός
γλυκύς βραστός με αραιό χαρμάνι.
Χιόνισε ζάχαρη Ζαχάρω και Σοχό
μα στο Ντομπρίνοβο του Σκουρογιάννη
(Ντομπρίνοβο το λεν οι χωριανοί
κι ας γράφουν οι ταμπέλες Ηλιοχώρι)
αρκούδες άυπνες αλλάζανε πλευρό
και δέρνονταν τα φίδια στο Ζαγόρι.
Νύσταξε κι η αρκούδα του Χατζή
μα πώς να κοιμηθεί με πανωφόρι
αφού τη γούνα της να βγάλει δεν μπορεί
κι ας λιώνει από τη ζέστη η καημένη
γραμμένο της στο Γράμμο να καεί
κι όχι στα γουναράδικα γδαρμένη.
Λίγος χειμώνας πέρσι και γλυκός
γλυκύς πικρός σε πλαστικό κουπάκι.
Το ‘στρωσε θάνατο στη χώρα του χαμού
ετούτο το μακρύ καλοκαιράκι.




«…καὶ ἰδοὺ ἵππος πυρρός…»
              
Κεφαλή αλόγου σκύβει να πιει νερό.
Ίσα που πρόλαβε να δει, εκτός απ’ τη μορφή του, μιαν αλογόμυγα επάνω στα καπούλια, πριν σπάσει ο καθρέφτης της πηγής.
Ρουθούνια ανοιγμένα γεμάτες γουλιές ήρεμη ανάσα και μόνο τα μάτια του τρομαγμένα, με το τρέμισμα μιας σκιάς στον αέρα.

Ξανά.
 Αναπεπταμένο πεδίο. Γύρω βουνά. Ένα άλογο πίνει νερό. Η καμπύλη του αυχένα του τόξο καλά τανυσμένο. Αεράκι στη χαίτη, όταν μαύρο πουλί περνάει ψηλά.
Η σκιά του βιτσιά στα καπούλια.

Ξανά.
 Χαμηλή πτήση με ελικόπτερο πάνω από τη Δρακόλιμνη της Τύμφης.
Καταπράσινο οροπέδιο ανάμεσα σε χιονισμένα βουνά.
Στην όχθη της λίμνης ένα άλογο πυρρό ξεδιψάει. Αλαφιάζεται.
Τρέχει. Τρέχουν μαζί του και τ’ άλλα λευκά, φαιά, πυρρά, σίβα, μαύρα,
150 άλογα κάτω από ένα καπώ, στο δρόμο Ιωαννίνων-Κοζάνης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου