Θα ΄ρθει μια μέρα

Σκουριές Χαλκιδικής

Θα ‘ρθει μια μέρα (Στα ορυχεία)

Θα ‘ρθει μια μέρα που θ’ αφήσω αυτό το φόβο πίσω μου

Θα γίνει δέντρο και θα παίζουν από κάτω τα παιδιά

Θα είναι χαρτί που στροβιλίζει ο αέρας μακριά

Και θα ξυπνήσω απ’ το βαθύ, απ’ το μεγάλο λήθαργο

που με κρατάει μακριά σου παγωμένο και βουβό

Θα είναι μια μέρα γιορτινή, όταν θα έρθω να σε βρω

Κάτω απ’ του χρόνου τις σκουριές βρήκαν τα μονοπάτια σου

μα το χρυσάφι τα παιδιά το ‘χουνε κρύψει από καιρό

σε μια θαλασσινή σπηλιά, σε έναν απότομο γκρεμό

Θα ‘ρθει μια μέρα που θ’ αφήσω αυτό το φόβο πίσω μου

Θα γίνει δέντρο και θα παίζουν από κάτω τα παιδιά

Θα είναι ο καπνός από ένα τρένο που σφυρίζει μακριά

(τραγούδι του Παύλου Παυλίδη για τον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στα ορυχεία χρυσού)

Από τη χθεσινή συναυλία στη Θεσσαλονίκη ενάντια στην εξόρυξη της συμφοράς