Το καλοκαίρι μπήκε κρύο και βροχερό.
Η βλάστηση οργιάζει. Γεμίζει με πράσινο και με άλλα, ζωντανά χρώματα το χωριό.
Το πράσινο καλύπτει τοίχου και κορμούς δέντρων και υποτάσσει το ανθρωπογενές περιβάλλον.
"Ό, τι με γέλασε κι ό,τι με κέρασε
πικρό κρασί και άχρηστους κανόνες
θα ηττηθεί απ' ό,τι πιο αδύναμο
από τη χλόη που σκεπάζει ερειπιώνες"
τραγουδάει ο Αγγελάκας.
Μέχρι και το τσιμέντο στους αρμούς υποχωρεί κι ένα κίτρινο λουλούδι χρωματίζει το γκρίζο.
Το σούρουπο, ωστόσο, επιμένει να θυμίζει άλλους μήνες.
Τα φώτα στην ομίχλη του δειλινού μεταμορφώνονται. Μοιάζουν με μικρές φωτιές ή με τεράστια κεριά. "Περί λύχνων αφάς" (Κοντά στο άναμμα των λυχναριών) ήταν η έκφραση που δήλωνε αυτή την ώρα παλιότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου