Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Αγάπη: η χαραμάδα της αιωνιότητας



Ένας υπέροχος ύμνος στην αγάπη των ανθρώπων, της φύσης και του Θεού, από έναν υποψήφιο νομπελίστα ποιητή!
Ο Ernesto Cardenal γεννήθηκε στη Νικαράγουα το 1925 και σπούδασε λογοτεχνία και θεολογία στη Μανάγουα, το Μεξικό και τη Νέα Υόρκη. Αποτελεί μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της πατρίδας του, καθώς υπήρξε ενεργό μέλος του κινήματος των Sandinistas και χρημάτισε για πολλά χρόνια Υπουργός Πολιτισμού της χώρας. Σήμερα θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της γενιάς του, όχι μόνο στη Λατινική Αμερική αλλά παγκοσμίως. Το 2005 ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (ποίηση).
«Αγάπη είναι η ενοίκηση κάποιου άλλου εντός του δικού μας προσώπου. Αγάπη είναι μια παρουσία. Όταν κοιτάζουμε το αγαπημένο μας πρόσωπο, στο βλέμμα μας έχει ανέβει ολόκληρη η ψυχή μας. Αγάπη είναι η γνώση πως αποτελούμε ζευγάρι και η αίσθηση πως είμαστε ένα με κάθε ζευγάρι που βλέπουμε –δύο εραστές, δύο σύννεφα, δύο περιστέρια που πετούν στον ουρανό, δύο αστέρια…

Όλα τα φυτά, τα ζώα και τα πράγματα έχουν οικογενειακά χαρακτηριστικά και αντιγράφουν το ένα το άλλο. Υπάρχουν έντομα  που μιμούνται φυτά και φυτά που μιμούνται έντομα. Ζώα που είναι σαν το νερό, σαν τους βράχους, σαν την άμμο της ερήμου, σαν το χιόνι, σαν τα δέντρα…

Καθετί στη φύση προσπαθεί να διαρρήξει τα ίδια του τα όρια. Όλα τα πλάσματα, στον πιο κρυφό εαυτό τους και στα κατάβαθα της ύπαρξής τους, πεινούν και διψούν για αγάπη…»



«Αυτή η δίψα, που όλες οι υπάρξεις νιώθουν, είναι η αγάπη του Θεού.

Για χάρη αυτής της αγάπης έγιναν όλοι οι πόλεμοι, διαπράχθηκαν όλα τα εγκλήματα, και για χάρη της όλοι οι άνθρωποι αγαπιούνται ή μισούνται. Για χάρη αυτής της αγάπης οι άνθρωποι σκαρφαλώνουν βουνά, κατεβαίνουν στον πυθμένα του ωκεανού, κυβερνούν και συνωμοτούν και χτίζουν και γράφουν και τραγουδούν και θρηνούν και αγαπούν. Κάθε ανθρώπινη ενέργεια, κάθε αμαρτία είναι μια αναζήτηση του Θεού. Όμως, κάποιες φορές τον αναζητούν εκεί που δεν είναι δυνατόν να βρεθεί. Γι’ αυτό και ο Αυγουστίνος λέει: «Γύρεψε αυτό που γυρεύεις, αλλά όχι εκεί που το γυρεύεις». Διότι αυτό που αποζητάμε στα όργια, στα ξεφαντώματα, στα ταξίδια, στους κινηματογράφους και στα μπαρ είναι απλά ο Θεός. Όμως, μονάχα μέσα μας μπορεί να βρεθεί...

…Η λαγνεία του δικτάτορα για εξουσία, χρήμα και ιδιοκτησία είναι η αγάπη του Θεού. Ο εραστής που αναζητά τον δρόμο για το σπίτι της αγάπης του, ο εξερευνητής, ο επιχειρηματίας, ο ταραχοποιός, ο καλλιτέχνης και ο ησυχαστής μοναχός –όλοι ψάχνουν το ίδιο πράγμα: τον παράδεισο.

Τα πρόσωπα των κοριτσιών είναι η αντανάκλαση του παραδείσου. Γι’ αυτό μας ελκύουν τόσο πολύ: διότι είμαστε πλασμένοι για τον παράδεισο.

Ο Θεός είναι η πατρίδα όλων. Γι’ Αυτόν και μόνο είμαστε νοσταλγοί. Στην όψη κάθε πλάσματος ο Θεός μάς καλεί. Τα θέλγητρα του πλάσματος είναι το κάλεσμά του. Ακούμε την κλήση Του βαθιά μέσα μας, όπως ο κορυδαλλός ακούει το ταίρι του να τον φωνάζει την αυγή ή όπως η Ιουλιέτα ακούει τον Ρωμαίο να της ψιθυρίζει κάτω από το μπαλκόνι της…

…H σφραγίδα του Θεού υπάρχει πάνω σ’ ολόκληρη τη φύση. Όλα τα πλάσματα είναι ερωτικά γράμματα του Θεού προς εμάς. Είναι ξέσπασμα αγάπης. Όλη η φύση είναι ένα ξέσπασμα αγάπης, για να αναφλέγει τη φωτιά της αγάπης μέσα μας. Δεν έχουν άλλο λόγο ύπαρξης όλα τα πράγματα, δεν έχουν άλλο νόημα. Δεν έχουν να μας δώσουν άλλη ευχαρίστηση, άλλη ικανοποίηση από αυτή, από το να αναδεύουν μέσα μας την αγάπη του Θεού…

 …Η αγάπη του Θεού μάς περικυκλώνει.

Η αγάπη Του είναι το νερό που πίνουμε, ο αέρας που αναπνέουμε και το φως που βλέπουμε.

Όλα τα φυσικά φαινόμενα είναι διαφορετικές υλικές μορφές της αγάπης του Θεού. Κινούμαστε μέσα στην αγάπη Του, όπως το ψάρι μέσα στο νερό.

Και είμαστε τόσο κοντά Του, τόσο τυλιγμένοι από την αγάπη Του και λουσμένοι στις δωρεές Του (εμείς οι ίδιοι είμαστε μια δωρεά Του), που δεν το συνειδητοποιούμε, χάνοντας την προοπτική μας.

Η αγάπη Του μας περιτριγυρίζει, αλλά την αισθανόμαστε όσο αισθανόμαστε και την πίεση που ασκεί η ατμόσφαιρα πάνω μας»




.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου